5-equator 6-neptunes a/b
7-eeuwige roem 8-squal op plotter 9-squal in natura 10-salvador in zicht
vrijdag 27 januari 2012
We zijn d'r, overtocht in beeld
5-equator 6-neptunes a/b
7-eeuwige roem 8-squal op plotter 9-squal in natura 10-salvador in zicht
donderdag 19 januari 2012
W8888 ,W888, W88....
Het is niet alleen een heel eind naar Bahia de Salvador (Brazil), het is ook veel wachten; op Neptunes, op het goede moment om jezelf te verplaatsen aan boord, om thee in je beker te schenken, op het einde van je wacht, zodat je weer je nestje in mag, tot er wat aan de haak van de hengel hangt, op de oostelijke wind, tot je door een squal vaart, tot je aankomt......
Het wachten op het passeren van de evenaar hebben we gehad, want we zijn nu 14 nachten onderweg en Neptunes hebben we ontmoet. We zijn niet bijgelovig, maar willen ook niet op vrijdag de 13de de evenaar oversteken, gelukkig brengt de UTC tijd uitkomst en om vijf minuten na middernacht (00.05 UTC), op zaterdag de 14de januari, passeert de Santana en haar bemanning de magische grens. We varen nu op het zuidelijke halfrond en natuurlijk is er een klein flesje champagne, maar midden in de nacht laat Neptunes zich niet zien. Gelukkig komt hij aan boord zodra het licht is en hoe.. in vol ornaat getooid met kroon en allerlei vissen aan zijn lijf. Conform de traditie wordt een ieder die voor de eerste maal de evenaar op zee oversteekt ingezeept en in het basin geworpen. Dat laatste was alhier niet voorhanden en werd vervangen door een plens koud water. Trees wordt zo gedoopt en krijgt van Neptunus persoonlijk een certificaat uitgereikt. Zij behoort nu tot de groep van echte zeevarenden en mag haar leven lang op deze gebeurtenis terugkijken. Van Neptunus krijgt zij in ieder geval eeuwige roem en glorie. Op mijn vraag, hoe hij toch aan al die vishaken in z'n lijf komt, antwoordt hij, dat dit het gevolg is van overbevissing.
Jullie zullen het niet geloven, zeker Rob en Elze niet, maar we zijn alle squals misgelopen. Het hele Brazilnet heeft stortbuien over de boot gehad, maar wij kunnen er met geen mogelijkheid ingeraken. Sommige naderen tot op een halve mijl en splitsen zich op. Ze lopen voor, achter en naast ons, maar niet over ons. Een nadeel is, dat we de boot nog steeds zelf moeten wassen en een voordeel is, dat we ook geen last hebben gehad van stevige windvlagen.
Het dagelijkse leven gaat zo z'n gangetje, eten koken, zeilen goed zetten, windvaan uitproberen, weer en mailtjes binnen halen, kontakt met anderen op vaste tijden via SSB zender. Zo zijn we de hele dag bezig en toch vragen we ons s'avonds af wat we hebben gedaan. Lezen en rustig zitten is niet echt aan de orde. Bovendien is het leven met 15 tot 20 graden helling zo wie zo al vermoeiend aan boord. Het is meer een variatie op bergbeklimmen.
Het dagelijks kleppen op ons Brazilnetwerkje is een leuke onderbreking van de dag. We doen dit met zes schepen en een ieder heeft altijd wel wat te melden. In iedergeval de positie en het weer en natuurlijk hoe het leven aan boord is. Zo houden we bij hoeveel vliegende vissen er dagelijks aan dek landen. Regelmatig winnen we dat, waarschijnlijk omdat we het grootste dek hebben waarop ze kunnen landen. Verder komen ook de dagelijkse uitdagingen aan bod. Zo heeft de een een spontaan loslopende schroefas afdichting, waardoor er veel water naar binnen komt, de ander heeft diesel problemen en is niet meer in staat een motor te starten en dat is heel lastig, de volgende zet zijn lichtweerzeil en alle stiksels knappen en dus geen lichtweer zeil. Verder loopt er een nieuwe motor van een stuurautomaat aan gort en gelukkig kunnen ze van twee kapotte weer een goede maken. Dan is er eentje waarvan het grootzeil vast loopt en deze moet eerst uitwijken naar een ankerplek. Gelukkig was die nog maar net op weg. Zo zie je maar weer, niets gaat vanzelf en er is altijd wel wat aan de hand. Toch vaart de vloot verder en zal een ieder veilig aankomen. Het is wel frappant, dat diegene met de meeste techische problemen, ook de meeste vissen vangt, zoals dorades en zwaardvissen.
Soms brengt de lange nacht verrassingen. Zo hadden we laatst de nacht de "Black shadow". Die nacht zat ik lekker suf in m'n hoekje wacht te houden, af en toe wat rondkijkend naar de zee. Het is volle maan en je kunt wat zien. Plotseling zweeft er wat over me heen. Ik schrik en ben meteen wakker, wat was dat ? Niets..... Ik ga maar weer zitten, maar ik let nu wel op!
Een tijdje later komt het weer. Langzaam zweeft er een zwart vogeltje ter grote van een meeuw naar me toe. Ik ga staan en steek m'n hand uit en bijna wil het vogeltje daarop landen. Het bedenkt zich en scheert weer weg. Een tijdje fladdert het rond de kuip maar dan wijkt ze toch maar uit naar de railing. Daar nestelt ze zich dan en blijft tot de ochtend rustig zitten. De volgende twee nachten herhaalt het zich. We noemen het vogeltje al snel "Black Shadow". Het gaat ook zo geruisloos, net een schim die om je heen dwaalt.
Geweldig hoe z'n teer beestje midden op de oceaan, bij jou aan boord komt uitrusten. Maar de zwarte schim kwam plotseling en verdween even plotseling. In het ochtend licht zag ik haar nog een rondje om de boot maken en toen was het weg. We hebben het ondergebracht onder de categorie Zwarte Stern.
Met het einde van deze overtocht inzicht, weten we één ding zeker; wij vinden het niet jammer dat deze oceaanoversteek nu al voorbij is. Onze boot is ons vervoermiddel. Uit de gek zeggen we vaak "hadden we maar een caravan gekocht", maar ja, die hebben we al gehad.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Het wachten op het passeren van de evenaar hebben we gehad, want we zijn nu 14 nachten onderweg en Neptunes hebben we ontmoet. We zijn niet bijgelovig, maar willen ook niet op vrijdag de 13de de evenaar oversteken, gelukkig brengt de UTC tijd uitkomst en om vijf minuten na middernacht (00.05 UTC), op zaterdag de 14de januari, passeert de Santana en haar bemanning de magische grens. We varen nu op het zuidelijke halfrond en natuurlijk is er een klein flesje champagne, maar midden in de nacht laat Neptunes zich niet zien. Gelukkig komt hij aan boord zodra het licht is en hoe.. in vol ornaat getooid met kroon en allerlei vissen aan zijn lijf. Conform de traditie wordt een ieder die voor de eerste maal de evenaar op zee oversteekt ingezeept en in het basin geworpen. Dat laatste was alhier niet voorhanden en werd vervangen door een plens koud water. Trees wordt zo gedoopt en krijgt van Neptunus persoonlijk een certificaat uitgereikt. Zij behoort nu tot de groep van echte zeevarenden en mag haar leven lang op deze gebeurtenis terugkijken. Van Neptunus krijgt zij in ieder geval eeuwige roem en glorie. Op mijn vraag, hoe hij toch aan al die vishaken in z'n lijf komt, antwoordt hij, dat dit het gevolg is van overbevissing.
Jullie zullen het niet geloven, zeker Rob en Elze niet, maar we zijn alle squals misgelopen. Het hele Brazilnet heeft stortbuien over de boot gehad, maar wij kunnen er met geen mogelijkheid ingeraken. Sommige naderen tot op een halve mijl en splitsen zich op. Ze lopen voor, achter en naast ons, maar niet over ons. Een nadeel is, dat we de boot nog steeds zelf moeten wassen en een voordeel is, dat we ook geen last hebben gehad van stevige windvlagen.
Het dagelijkse leven gaat zo z'n gangetje, eten koken, zeilen goed zetten, windvaan uitproberen, weer en mailtjes binnen halen, kontakt met anderen op vaste tijden via SSB zender. Zo zijn we de hele dag bezig en toch vragen we ons s'avonds af wat we hebben gedaan. Lezen en rustig zitten is niet echt aan de orde. Bovendien is het leven met 15 tot 20 graden helling zo wie zo al vermoeiend aan boord. Het is meer een variatie op bergbeklimmen.
Het dagelijks kleppen op ons Brazilnetwerkje is een leuke onderbreking van de dag. We doen dit met zes schepen en een ieder heeft altijd wel wat te melden. In iedergeval de positie en het weer en natuurlijk hoe het leven aan boord is. Zo houden we bij hoeveel vliegende vissen er dagelijks aan dek landen. Regelmatig winnen we dat, waarschijnlijk omdat we het grootste dek hebben waarop ze kunnen landen. Verder komen ook de dagelijkse uitdagingen aan bod. Zo heeft de een een spontaan loslopende schroefas afdichting, waardoor er veel water naar binnen komt, de ander heeft diesel problemen en is niet meer in staat een motor te starten en dat is heel lastig, de volgende zet zijn lichtweerzeil en alle stiksels knappen en dus geen lichtweer zeil. Verder loopt er een nieuwe motor van een stuurautomaat aan gort en gelukkig kunnen ze van twee kapotte weer een goede maken. Dan is er eentje waarvan het grootzeil vast loopt en deze moet eerst uitwijken naar een ankerplek. Gelukkig was die nog maar net op weg. Zo zie je maar weer, niets gaat vanzelf en er is altijd wel wat aan de hand. Toch vaart de vloot verder en zal een ieder veilig aankomen. Het is wel frappant, dat diegene met de meeste techische problemen, ook de meeste vissen vangt, zoals dorades en zwaardvissen.
Soms brengt de lange nacht verrassingen. Zo hadden we laatst de nacht de "Black shadow". Die nacht zat ik lekker suf in m'n hoekje wacht te houden, af en toe wat rondkijkend naar de zee. Het is volle maan en je kunt wat zien. Plotseling zweeft er wat over me heen. Ik schrik en ben meteen wakker, wat was dat ? Niets..... Ik ga maar weer zitten, maar ik let nu wel op!
Een tijdje later komt het weer. Langzaam zweeft er een zwart vogeltje ter grote van een meeuw naar me toe. Ik ga staan en steek m'n hand uit en bijna wil het vogeltje daarop landen. Het bedenkt zich en scheert weer weg. Een tijdje fladdert het rond de kuip maar dan wijkt ze toch maar uit naar de railing. Daar nestelt ze zich dan en blijft tot de ochtend rustig zitten. De volgende twee nachten herhaalt het zich. We noemen het vogeltje al snel "Black Shadow". Het gaat ook zo geruisloos, net een schim die om je heen dwaalt.
Geweldig hoe z'n teer beestje midden op de oceaan, bij jou aan boord komt uitrusten. Maar de zwarte schim kwam plotseling en verdween even plotseling. In het ochtend licht zag ik haar nog een rondje om de boot maken en toen was het weg. We hebben het ondergebracht onder de categorie Zwarte Stern.
Met het einde van deze overtocht inzicht, weten we één ding zeker; wij vinden het niet jammer dat deze oceaanoversteek nu al voorbij is. Onze boot is ons vervoermiddel. Uit de gek zeggen we vaak "hadden we maar een caravan gekocht", maar ja, die hebben we al gehad.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
maandag 9 januari 2012
Oei, Oei wat een Woei
We vertrekken met een dag vertraging, volgens de gribfiles gaat de hele puist met wind dan voor ons uit. Samen met 5 andere schepen, Ganesh, Sandpiper, Argo (suriname), Betty Boop, Chiloë gaan we vol goede moed op weg. We hebben een netje opgezet en noemen ons de boys from Brazil (Brazilnet) en we houden 2 maal daags kontakt via een vaste freq. op de SSB.
Ondertussen, alweer 3 nachten varen verwijderd van onze ankerplek bij Mindelo, is de wind boven verwachting geweest. Windkracht 4/5 werd 6/7 en 5/6 werd 7/8. De term onrendabele wasmachine is hier weer van toepassing. De hele nacht geschud en nog niet schoon, eerder nog veel viezer. Alles zout en nog meer zand, een paar dikke Wodels (water over dek en luiken) vanaf de zijkant over de boot, maar geen brekers in de kuip. Twee van de andere boten waren minder fortuinlijk en je zult bovendien maar net lekker een oogje dicht doen en dan zo'n bak met water in de kuip. Marianne van de Betty Boop was dus kletsnat en geschrokken van zoveel geweld. Water komt altijd op ongewenste plaatsen naar binnen en heeft dan vervelende bijwerkingen.
Dit is als "starter" niet gepland op het menu en verre van amusant. Wind en water jagen over de boot, want met 8 Bf heb je ook stuifwater. Het waait boven van de toppen van de golven, die zich ondertussen aardig opbouwen, in een fijne nevel met de wind mee. De vliegende vissen stuiven in dit geweld ook naar hartelust mee en scheren vlak boven het wateroppervlak, om een tiental meters verderop weer in zee te duiken. Een paar zijn ongelukkig, want ze belanden bij ons aan dek. Je kunt ze als aas gebruiken bij het vissen, maar we hebben nog teveel eten in de koelkast. Vissen doen we pas, als we deze ook op kunnen eten. Bovendien moet ik een zekere schroom overwinnen om hem/haar te doden. Dit klusje, evenals het vissen zelf, laat ik aan Jan over. Marianne heeft me een spoedcursus vissen schoonmaken en fileren gegeven, die ik (gelukkig) nog niet in de praktijk heb moeten toepassen. Vis uit blik smaakt ook lekker!!
Alle "bewoners" van de boten zijn weer tot rust gekomen en genieten van een tot rust gekomen zee, inklusief een aangenaam windje (bf 4). Het "Nulpunt", de evenaar/equator, komt ook steeds dichterbij. De temperatuur overdag en 's nachts gaat beduidend omhoog. In de boot is het 27 graden, gelukkig kunnen de luiken even weer open voor de broodnodige frisse lucht. Volgens Jan krijgen we binnenkort "Neptunes" aan boord, die bezoekt mensen die voor de eerste keer de evenaar over 't water oversteken (ik dus). Ben heel benieuwd wat deze man ons brengt. Ik hoop goed weer en een dikke plensbui (zonder wind) om de boot schoon te spoelen. In de squals bij de evenaar en de doldrumgebieden kan heel bijzonder weer zitten.
Fernando de Noronha laten we links liggen, eigenlijk rechts, maar zo is het gezegde nu éénmaal niet. Je mag er maar een paar dagen liggen ad. €120,- p/d. Het staat tegenwoordig op de werelderfgoed lijst, als beschermd gebied. Aangezien we tijd genoeg hebben aan boord, voor het afwegen van plussen en minnen, hebben de minnen het gewonnen. Betty Boop is een zelfde mening toegedaan. Zonder deze tussenstop zijn we nog een kleine 14dagen onderweg. Pfff...wat een eind.
Wij gaan de 4de nacht in en zien nog net even 2 "bommen" ontploffen op het water. Jammer (of juist niet) is het een beetje verweg, want het is een springende walvis. Het leven zit vol verrassingen.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Ondertussen, alweer 3 nachten varen verwijderd van onze ankerplek bij Mindelo, is de wind boven verwachting geweest. Windkracht 4/5 werd 6/7 en 5/6 werd 7/8. De term onrendabele wasmachine is hier weer van toepassing. De hele nacht geschud en nog niet schoon, eerder nog veel viezer. Alles zout en nog meer zand, een paar dikke Wodels (water over dek en luiken) vanaf de zijkant over de boot, maar geen brekers in de kuip. Twee van de andere boten waren minder fortuinlijk en je zult bovendien maar net lekker een oogje dicht doen en dan zo'n bak met water in de kuip. Marianne van de Betty Boop was dus kletsnat en geschrokken van zoveel geweld. Water komt altijd op ongewenste plaatsen naar binnen en heeft dan vervelende bijwerkingen.
Dit is als "starter" niet gepland op het menu en verre van amusant. Wind en water jagen over de boot, want met 8 Bf heb je ook stuifwater. Het waait boven van de toppen van de golven, die zich ondertussen aardig opbouwen, in een fijne nevel met de wind mee. De vliegende vissen stuiven in dit geweld ook naar hartelust mee en scheren vlak boven het wateroppervlak, om een tiental meters verderop weer in zee te duiken. Een paar zijn ongelukkig, want ze belanden bij ons aan dek. Je kunt ze als aas gebruiken bij het vissen, maar we hebben nog teveel eten in de koelkast. Vissen doen we pas, als we deze ook op kunnen eten. Bovendien moet ik een zekere schroom overwinnen om hem/haar te doden. Dit klusje, evenals het vissen zelf, laat ik aan Jan over. Marianne heeft me een spoedcursus vissen schoonmaken en fileren gegeven, die ik (gelukkig) nog niet in de praktijk heb moeten toepassen. Vis uit blik smaakt ook lekker!!
Alle "bewoners" van de boten zijn weer tot rust gekomen en genieten van een tot rust gekomen zee, inklusief een aangenaam windje (bf 4). Het "Nulpunt", de evenaar/equator, komt ook steeds dichterbij. De temperatuur overdag en 's nachts gaat beduidend omhoog. In de boot is het 27 graden, gelukkig kunnen de luiken even weer open voor de broodnodige frisse lucht. Volgens Jan krijgen we binnenkort "Neptunes" aan boord, die bezoekt mensen die voor de eerste keer de evenaar over 't water oversteken (ik dus). Ben heel benieuwd wat deze man ons brengt. Ik hoop goed weer en een dikke plensbui (zonder wind) om de boot schoon te spoelen. In de squals bij de evenaar en de doldrumgebieden kan heel bijzonder weer zitten.
Fernando de Noronha laten we links liggen, eigenlijk rechts, maar zo is het gezegde nu éénmaal niet. Je mag er maar een paar dagen liggen ad. €120,- p/d. Het staat tegenwoordig op de werelderfgoed lijst, als beschermd gebied. Aangezien we tijd genoeg hebben aan boord, voor het afwegen van plussen en minnen, hebben de minnen het gewonnen. Betty Boop is een zelfde mening toegedaan. Zonder deze tussenstop zijn we nog een kleine 14dagen onderweg. Pfff...wat een eind.
Wij gaan de 4de nacht in en zien nog net even 2 "bommen" ontploffen op het water. Jammer (of juist niet) is het een beetje verweg, want het is een springende walvis. Het leven zit vol verrassingen.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
zondag 1 januari 2012
Oude wegen en nieuwe SUV's
Het is ondertussen 2012 geworden. Hier op het strandje van Mindelo is het jaar afgesloten met een groots vuurwerk. De gemeente heeft kosten nog moeite bespaard om er wat moois van te maken en we moeten zeggen, het was ook erg mooi. Trees en Marianne bakken oliebollen volgens de traditie. Wij zijn samen met drie andere echtparen aan boord van de Argo. Zij liggen nog in de haven, waardoor wij ook zo de kant op kunnen stappen. In de stad is het rustig, geen vuurwerk, geen muziek, wel muziekpodia, weinig mensen en het is koud. Wij lopen opeens met lange broeken, truien en jassen aan. Sommige cafeetjes zijn goed gevuld, maar ook vele niet. Pas na middernacht moet het hier losbranden. De muziek ..die kwam en hard. De wind staat naar ons toe en tot ver in de ochtend genieten we van boing boing boing Grrrrrrr.
De afgelopen week is het de week van sightseeing geweest. Eerst rijden we met de stadsbus rondjes door Mindelo en zien we de achterbuurten die we tot nu toe nog niet ontdekt hadden. We willen wat meer van het eiland zien en gaan op zoek naar een minibusje. Op de markt staan ze allemaal te wachten op de dagelijkse klantjes. De voorste gaat naar Calhau en daar willen wij nou ook net heen. Dit is een dorpje aan de andere kant van het eiland en zo zien we wat van het achterland. Het busje wordt volgestouwd en hoe, we zitten er gelukkig op tijd in en zitten goed. Uit eindelijk zitten er 20 volwassenen en drie kinderen in. Alles wat op de markt gekocht is gaat ook mee en zitten we tussen de zakken met groente en boodschappen en emmers met verse vis. Op het dak liggen de grotere zaken en daar gaan we dan.
Er is maar één weg en deze loopt langs een droge rivierbedding. Overal staan water molens, dus ondergronds moet water zitten en er zijn akkertjes en palmbomen. De weg is gemaakt van plaatselijk gevonden steentjes, hobbelig en de auto rammelt lekker. Je kent het gevoel vast wel, alsof je achterop de fiets zit en de achterband is te leeg. Na een half uurtje komen we op onze bestemming aan, pal ervoor is nog een geasfalteerde rotonde met borden ?????? en rijdt de wagen over de steenslag weg een soort spookdorp in. De chauffeur vraagt (terecht) wat we hier gaan doen. Eh..dat weten wij ook niet, een beetje rondkijken en zo. Hij komt ons over een half uurtje wel weer ophalen. Dat lijkt ons wel wijs! Toch zijn er weer vissers en lopen we per ongeluk langs een opvangplek voor schildpadden. Er worden twee schildpadden met verloren poten verzorgd en dat is mooi. Ze zijn ze kwijt geraakt, toen ze verstrikt zaten in vissersnetten.
De volgende sight is het eiland Sao Antao, een nog ongerept eiland. Samen met Marianne, Ad, Ton en Gerrie huren we een busje voor de gehele dag. Boven op een oude vulkaankrater ( 1900 mtr. ) worden we afgezet en lopen, dik ingepakt, over de hoofdweg de krater in en via de bergwand er weer uit, om vervolgens via steil aflopend pad zeker duizend meter af te dalen. Het is een aanslag op de knieën, maar het uitzicht is spectaculair en het gevoel van terug te zijn in de oudheid sterk. In het dal aangekomen lopen we door suikerrietvelden en akkertjes met bananen en andere soorten gewassen. Het is weer genieten. We zien zelfs een riviertje met stromend water en dat is al lang geleden. Onze chauffeur staat al te popelen om ons weer verder mee te nemen en zo rijden we over een smal weggetje naar zeeniveau. Het hobbelt en bobbelt en foto's maken uit het raam valt niet mee. Het is mooi en er staan zelfs "broodbomen". De lunch houden we in café zeezicht en via enkele dorpjes rijden we over oude bergweggetjes met geweldige uitzichten terug naar de ferry. Ook dit is weer een ervaring om niet snel te vergeten. Vooral het gevoel om terug in de tijd te zijn.
Met de ferry slingeren we terug naar Mindelo en maken we ons op voor de jaarwisseling. Één vraag blijft ons steeds achtervolgen; waar betalen ze dat toch van? In de stad rijden hoofdzakelijk dure en nieuwe SUV's. Er zijn nauwelijks wegen en het levensonderhoud is duur en de salarissen zijn laag. Nou ja we zullen het wel niet begrijpen. We vragen ons af of er wel iemand is, die controleert hoe de EG subsidies worden besteed!!!! Na een kleine zes weken zijn we de Kaap Verden met z'n rode stof en de slingerende ankerplek wel zat. Het wordt tijd om te vertrekken en een nieuw continent te gaan ontdekken. Dus nu richting Brazilië, met als geplande tussenstop "Fernando de Noronha".
Foto: 1-oliebollen bakken 2- vuurwerk 3-jong geleerd is oud gedaan 4-vissers In Calhau 5-schildpad, slachtoffer van vissernet 6-droge rivierbedding/akkers
Sao Antao, nog ongerept
Deze keer hebben we ons laten varen over de woelige baren en wij zijn natuurlijk zeeziekte bestending en hebben ons eigen voer binnen gehouden. Voor het korte stukje naar de andere kant, vallen er toch wat slachtoffers. Het personeel heeft ook wat mooie roze zakjes uitgedeeld, die naar behoefte kunnen worden gebruikt en...... er was behoefte. Op de ferry zijn we al geronseld en in Porto Novo aangekomen staat onze minibus klaar en hebben we samen met onze chauffeur Evandro een hele bijzondere dag gehad.
Foto: 1-de alom beproefde methode van vervoer 2-hoofd(voet)weg
3-krater 4-de oude weg 5-noordelijke kustlijn 6-de weg over de
Bergkam 7-tegenliggers
Abonneren op:
Posts (Atom)