Heel goed uitkijken waar je loopt. Overal , echt overal grote en diepe kuilen in de voetpaden. Om je heen kijken en lopen tegelijk is er niet bij. Het is opletten en ook op het verkeer. Hier stoppen de auto’s niet meer voor je als je wilt oversteken. Wie niet sterk is moet wachten. Het is verdraaid verdacht hoeveel ze het ook hebben over de Dia des Muertos en al die doodskoppen op straat. We zijn extra gewaarschuwd en staan op scherp.
Wel is het in Mexico gezellig en levendig op straat, heel anders dan de USA. Jammer dat er ook meer afbraak is en heel veel meer afval. Al met al hebben we het wel naar ons zin ook omdat de prijzen in het algemeen weer tot normale proporties zijn gedaald. Voor minder dan een tientje kunnen we uit eten gaan en er een biertje bij doen. Voorheen deed dat toch echt pijn in de portemonnee en dat is over.
De stad is kleurrijk, rommelig en daar waar we komen vinden wij het wel gezellig, maar dat is alleen rond de haven. Verderop ziet het er erg droog uit en voor het eerst voelen we de warme landwind, mmmmm. Inklaren gaat veel gemakkelijker dan voorspeld door de Amerikanen, helemaal geen gezeur over een aparte Mexicaanse aansprakelijkheidsverzekering, onze eigen was voldoende, dus na 2 dagen kunnen we weer verder en dat moet wel , want de haven is veel te duur voor ons.
Een dag verder op motor ligt San Quintin, een rivierdelta waar we willen bijkomen. Het heeft wat voeten in de aarde eer we de vaargeul vinden. Daarvoor varen we , met Orca voorop, langs de rand van de zandbank en net tegen de tijd dat we het eigenlijk willen opgeven vinden we een stuk waar meer water staat en varen nu met voldoende water onder de kiel de rivier op. Later die dag komen er twee Amerikaanse zeilboten, die wij met waypoints helpen en prompt op onze verdere orders willen wachten. Hoe Amerikaans, awaiting your instructions??????
Verder zuidwaarts, bestemming Bahia Tortuga, de wind is al net zo vervelend als voorheen. Het is veel wind met nare golven of windstil met nog steeds nare golven. Het is niet anders en de meeste mijlen motorren we verder. Tortuga, of schildpad , Bay is een grote baai en we voelen ons meteen thuis. Het anker wordt in complete duisternis gedropt en zodra de heklichten aangaan komen de pelikanen en zeeleeuwen langszij. Of we vis schoonmaken,..…we moeten er wel om lachen. Hoezo gedresseerd.
In het dorpje San Bartolomé is het net als in Puerto Magdalena, Bahia Magdaléna, onze volgende stop een grote rotzooi. Overal afval, flessen, plastic, blikken, chips zakken en schijnbaar hoort dat er bij. Komt het nu bij niemand op dit centraal te verzamelen en te verbranden ? Het is de sfeer van dit land en omdat het erg droog is geeft het niet zoveel, want het gaat niet stinken. Het lijkt alsof de mensen er onverschillig onder zijn, dat hun leefomgeving zo vervuild is. Wij zijn blij dat het niet onze leefomgeving is.
Ook het vissersdorp, Puerto Magdalena stelt niet zoveel voor. Het is allemaal niet veel meer dan krotten en in elkaar geknutselde wanden. Daken worden met touwen verankerd zodat deze als dak kunnen blijven functioneren, ook na een storm. Van een afstand blijft het een romantisch gezicht. Er ankeren nog al wat zeilboten , waardoor zelfs hier een winkeltje en restaurant niet ontbreekt.
Samen met Ann en Udo eten we heerlijke Langosto en stukken Marlijn. Wat verder zo fijn is is dat het niet veel kost, nog geen tientje per persoon. Het simpele leven van deze mensen bevalt ons wel en we blijven hier een week liggen alvorens we verder naar het zuiden trekken. Bij het verlaten van Bahia Magdalena maken we voor het eerst kennis met vliegende miniroggen. Verrassend is het, roggen die proberen, wilt flapperend, uit het water op te stijgen. Vooral als het er meer tegelijk zijn is het een koddig gezicht. Vrolijk is het ook en voor ons temeer, daar we de laatste tijd niet veel Sea life gezien hadden.
Na een ritje van twee dagen komen we dan aan in Cabo San Lucas. Nog net zien we een mager walvis spuitje en verder……..hotels, hotels en hotels, visboten en als het donker wordt…DISCO boten. Met harde muziek natuurlijk, vreselijk. De haven is niet veel beter en wat er achter zit…Ach laat maar.
De volgende dag verder, er is nog steeds weinig wind voorspelt en dan kunnen we beter varen. Wat nieuw is dat de NOAA voorspellingen niet erg goed zijn . Eén dag vooruit gaat nog en voor de rest is het afwachten. Oh wee als je niet elke dag je nieuwste weer binnen haalt, dan word je verrast. Zo ook wij, eerst moeten we op ons traject naar Los Frailes vol in de remmen omdat er zomaar een hele grote walvis pal voor de boeg ligt te zonnen en dan zijn de laatste vijftien mijl plotseling heel zwaar.
Eerst waren we verbaasd waar toch al die golven vandaan komen. Geen wind te bekennen en we stampen behoorlijk. In de verte, na een kaap zie ik witte koppen op het water, vreemd. Volgens de Gripfiles zou het bijna windstil zijn. Er gaat nog steeds geen belletje rinkelen, maar het duurt niet lang meer . Alle weerelementen nemen toe en wij geven gas bij, hijsen de fok en stuiteren de golven in. Vijf en twintig knopen , soms dertig, zonder zeil liggen we stil en mét halen we net drie knopen. Water aan dek, alles zout van de spray en we moet opkruisen. Pfff hebben wij weer. Uiteindelijk duurt het tochtje anderhalf uur langer en dat valt wel mee. Wel zijn even opgefrist. Mede door de matige weersvoorspelling zijn de harde noorder winden met vooral de daarbij horende korte hoge golven een vervelende verrassing. Wordt er meer dan 15 knopen voorspeld, blijf dan maar waar je bent , op zee is het dan echt niet leuk.
Net als Caleta los Muertos heeft Los Frailes een prachtig strand. Sinds lange tijd is het water niet zo koud meer en kunnen weer eens snorkelen. Tussen de stenen zwemmen best wel veel tropische vissen, we vinden het heerlijk. Tijdens de schemering worden we getrakteerd op het schouwspel van de opstijgende mini roggen en al met al vinden we het een goed begin om Baja de California Sur (BCS) te verkennen.
Zondag de 18de december komen we aan in La Paz, waar we een plekje in de haven gaan zoeken om Jolande en Richard op te pikken. Die komen ons een paar weken gezelschap houden.
