Ankers en trammetjes en zooi

Het is vrijdag en we liggen gezellig voor anker in de baai van Cascais. Het weer is prima en er zijn hoopjes activiteiten op de wal. Een muziek podium, kraampjes en een hoop lawaai. Er komt een politie boot aan en die gaat bij iedereen langs om ons te sommeren te vertrekken. In de ankerbaai komt een groot ponton om vuurwerk af te steken. We moeten dus weg! We zijn er net een dag. Samen met de Blue Whalers besluiten we naar Lisboa te varen, willen we toch heen.

Het anker moet omhoog. Trees geeft een klapje vooruit en ik haal de ketting binnen. Na 10 meter gaat dat heel zwaar. "Geen goed teken", denk ik nog. Ik wacht nog even en trek de ketting verder omhoog. Het gaat nog steeds zwaar, maar er lopen weer tien metertjes naar binnen... nog twintig te gaan. Diep is het hier niet, zo'n 5 meter. "Dit gaat niet goedkomen", is m'n volgende gedachte. Ondertussen is het ook nog harder gaan waaien en dat maakt het er niet gemakkelijker op.

Ik zet de kettingstopper erop en loop naar achteren. Ik zeg tegen Trees dat de ketting mogelijk achter of om een rots gedraaid ligt en ze laat mij maar even gassen. Met een hoop Pk's draai ik de boot op de plek, met de ketting en al rond, door de wind, een rondje om z'n anker. Hopelijk geeft dat bewegingsruimte. We liggen nu met de kont op de wind en ik loop snel naar voren.

Er zit wat beweging in en zo draai ik nog tien meter naar binnen. De boot is op deze manier niet te houden en draait terug met de kop op de wind. Wel kan ik nu het ankerboeitje pakken. Gelukkig zit daar een sterk stuk touw aan en deze zet ik op de vallier. Nou, ik kan draaien wat ik wil, maar er gebeurt weinig, maar samen met de ankerlier weet ik toch de hele handel aan de oppervlakte te krijgen.

Ondertussen moet Trees de boot in bedwang houden op deze toch wel ongelukkige ankerplek. We liggen midden tussen de andere schepen en het is dus opletten geblazen. We hebben ondertussen contact gehad met Frank en Margien, die draaien om en komen terugvaren om te helpen. Intussen kan ik zien wat er aan de hand is en geloof m'n ogen niet, maar aan het anker en de ketting hangt een 3 cm tros, grote ketting, kleine ketting, staaldraad van 2 cm dik en een tweehonderd liter vat. Wat een klere zooi. Hoe krijg je dat eraf? Een tweehonderd liter vat, gevuld met wat zwaars, wip je er niet zomaar ff af!

De bijboot moet maar over de kant om wat te proberen. Trees blijft aan het stuur, want we drijven toch wel weg. Op dat moment komt er een bootje op ons afvaren. Het is Peter, van de "Friends". Hij zag ons vanaf het strand martelen. Samen proberen we eerst het touw door te snijden en wat te trekken en te duwen en zo, maar het valt niet mee. Ik ga terug op de "Santana" en breng een lijn uit welke we aan de hele klerezooi vast zetten. Hiermee draai ik de zooi wat verder omhoog en laat dan het anker voorzichtig wat zakken. Nadat Peter er flink aan schudt, zakt het anker iets onderuit. Na nog een paar keer schudden valt het anker uiteindelijk uit de wurggreep. Pfff ...ze is los! Peter snijdt het touw door en de hele handel valt weer op de bodem. Ik haal het anker binnen en bedank Peter voor z'n alertheid en z'n hulp. Frank en Margien komen dan net langs varen, maar het is al geklaard. Samen varen we dan naar Lissabon.

Met een lekker briesje varen we De Taag op, langs de Toren van Belem en onder de "Golden Gate" (Ponte de 15 Abril) brug door. Tenminste hij lijkt er wel op. Op het moment dat we eronder door varen, krijgen we nog een waarschuwing (smsje van RenE, die de AIS bijhouden) om te bukken. Gelukkig is de brug ruim bemeten en kijken we omhoog en luisteren naar het lawaai. Wat een tering herrie maakt dat verkeer! In de haven liggend lijkt het geluid op dat van een zwerm zoemende bijen, een stuk liefelijker dus, maar van dichtbij....

Lissabon is een grote stad met ook veel oude zooi. Deze zooi is wel mooier. Twee dagen hebben we ervan genoten, vooral de Trammetjes. Het geeft een leuk gevoel in z'n trammetje. De warme wind waait om je hoofd, geen ramen dus en je kunt buitenom naar voren kijken. Het piept en het kraakt en soms moet je hoofd snel naar binnen halen, want soms zijn de straatjes wel heel erg smal.

Prachtig, jammer alleen dat we er al na 10 minuten weer uit moeten. Op de verkeerde plek ingestapt waarschijnlijk. Hoe het kan weet ik niet, maar verder komen we niet meer in tram 28. Lopen dus, ook leuk. Het blijft een fascinerend gezicht hoe al die trammetjes zich door de stad worstelen. Na twee dagen straatjes doorkruisen, terrasjes aflopen en winkeltjes bekijken houden we het voor gezien en verlaten de stad en varen terug naar Cascais. Er moet geklust en gerust worden, ook belangrijk. Voor
de zekerheid ankeren we nu echt wel op een andere plek. We hebben zooi genoeg gehad.

Foto: 1-ankerzooi 2-brug Lisboa 3-trammetje 4-scheef trammetje 5-avondstraatje 6-Lisboa a/d Taag