Na een maand in Rio Grande te hebben gelegen is het zover, er is een Weather window van bijna twee dagen en nu moet het lukken. Met prachtig weer lopen we het zeegat uit en zetten koers naar Punta del Este, Uruguay, ongeveer 230 mijl naar het zuiden. De eerste vierentwintig uur hebben we een lekker windje uit het noorden en daarmee leggen we 120 mijl af. Dit is precies het gemiddelde wat we willen, echter dat blijft niet zo. De wind trekt aan naar 6 tot 7 bf. We zetten een rif en draaien de kluiver een stukje weg, en ondanks dat zet SantanA het op een lopen. De teller staat regelmatig tegen de 10 knopen aan en zo schuiven we met full speed langs la Paloma en Punta del Este. We krijgen hier last van venijnige windvlagen en steile golven. Ik zet een tweede rif en de kluiver gaat helemaal weg. Dat geeft wat meer rust en zo varen we 's nachts de Rio de la Plata op richting Montevideo. Achter ons lopen ondertussen behoorlijke golven met indrukwekkende witte koppen die in deze donkere wereld worden versterkt door het fluorescerende effect van het water. Gaaf!
In de ochtend passeren we Piriapolis, de wind is er nog en zodoende besluiten we verder te gaan. Ondertussen is het voor mij (Trees) een verjaardag op zee, misschien geldt die tijd niet die je op zee jarig bent, dus word ik niet ouder?!. Aan m'n rimpels te zien gaat dat vliegertje niet op, wel zingt Ann ("Orca") over de SSB 's morgens een verjaardagslied in het Zweeds voor me. Helaas valt de wind al spoedig weg en gaat de motor aan. De hele dag blijft de wind dwarrelen en schieten we niet zo snel meer op, dan weer zon, dan weer wolken, dan een dikke plensbui en hele dreigende wolken. Zogezegd wisselvallig weer. Isla de Flores schuift voorbij en in de verte zien we de skyline van Montevideo. Helemaal niet indrukwekkend en er ligt een "veld met kerstbomen", zo noemen wij alle AISjes op onze plotter, met vrachtschepen. De plotter maakt de navigatie minder moeilijk en we kunnen de meeste boeien en wrakken wel vinden. De La Plata ligt er vol mee en dan ook nog al die ondieptes. De "Graf Spay" hebben ze hier ook een zeemansgraf gegeven. We houden haar op afstand, onder water is ze al net zo gevaarlijk. Die nacht houden we elkaar gezelschap, boeien, veel vrachtschepen, ondieptes, windvlagen, vaargeulen oversteken en wrakken. Je blijft er wakker bij.
Gelukkig kunnen we op de ochtend van 10 augustus ons anker te water laten bij Ensenada (la Plata). We melden ons in ons beste Spaans(???) via de marifoon bij de Prefectura Naval. Na wat spraakverwarring varen we door naar de Club de Regatas, maar wat een troosteloze boel en wat ligt er ook hier weer een hoop zooi tussen het afval. Zelfs een aantal half gezonken koopvaardijschepen. In de haven is nog niemand wakker, maar uiteindelijk worden we bijgestaan door 2 mannen, die ons vanaf de wal toeroepen. Een ligplaats tussen de palen wordt het niet, want die zijn te smal of wij te breed, maar achter onze spijker gaat het ook heel best. Er is ruimte genoeg.
De Braziliaanse kust was niet zo gemakkelijk te bezeilen, maar het spelletje met de wind hebben we goed doorstaan. Hoe het traject naar het zuiden verder zal verlopen weten we nog niet, maar tot zo ver hebben we het maar weer gered.
Argentinie..... we zijn er!
Foto: 1- Rio de la Plata 2- rolwolk 3- Kerstbomen AIS 4- Prefectura Naval 5- bloeiende scheepswerf? 6/7- ook afval
Geen opmerkingen:
Een reactie posten