Hè hè, we varen weer. Het is al bijna kerst en eindelijk is er een "weergat" om verder zuidwaarts te komen. Het gat is niet zo groot, maar met drie dagen voldoende om de 280 mijl naar Mar del Plate af te leggen. Jens en Yvonne zwaaien ons uit. We zwaaien en toeteren terug totdat ze uit zicht zijn. Afscheid nemen is elke keer weer zwaar. Ann en Udo van de Orca hadden we al gedag gezegd, zij voeren een paar dagen geleden de delta weer in, maar mogelijk zien we ze in het zuiden weer terug.
Daar varen we dan, volzeil, de La Plata af. We zijn blij, het werd tijd voor wat nieuws en zo passeren we het kanaal van Magdalena. Hier zijn de verraderlijke zandbanken, maar dankzij de plotter en een paar boeien, een koud kunstje. De wind trekt aan tot tegen de dertig knopen (7bf) en de snelheid zit er goed in. SantanA heeft er zin in en ze klokt regelmatig tegen de negen knopen, wind en stroom mee en zo snellen we soms met meer dan 11 knopen over de grond in de goede richting.
Mar del Plata komt dan ook binnen twee dagen in zicht. De laatste mijlen moeten op de motor, daar de wind geheel weg valt. Ons maakt het niet meer uit. We zijn al lang blij dat we dit lastige stuk gehad hebben, met wind mee in plaats van tegen. Nog ff uitkijken tussen de pieren, grondzeeën, gaten in het water, een zandbank langs de zuidpier en niet meer dan een meter onder de kiel en dan zijn we binnen. Prefectura al opgeroepen en de haven ook, ging heel soepeltjes. Beetje Engels en meer Spaans en wat van beide kanten niet in begrijpelijke taal kan worden omgezet, laten we maar voor wat het is. We meren af bij Yacht Club Argentina, beetje vergane glorie, maar wel rustig. Van hieruit varen al jaar en dag schepen naar het zuiden. Het is de laatste grote haven en zo de springplank naar het ongewisse, met weinig schuilplekjes. Wij voegen ons toe aan de lijst van Zeebonken en gaan de kustroute varen, die nog een paar mogelijkheden om te schuilen biedt voor de zuid- en westenwind. Deze route is langer, dan de directe, maar dat mag de pret niet drukken!
Onze eerste indruk hier is teleurstellend. Afval overal en de feestdagen blijken achteraf geen excuus te vormen, want het blijft een grote klerezooi. Toch komen hier meer dan 100.000 toeristen en we vinden het jammer dat de Argentijn zo onverschillig met zijn omgeving omgaat. Prinses Maxima heeft hier leren zeilen en als ze met Willem hier naar toe zou gaan, zou ze zich rot schamen, wat een rommel! Wel weer een uitdaging voor haar klein krediet programma, mogelijkheden te over om te investeren in kleine bedrijfjes.
De grote vissershaven geeft een fantastische indruk, helemaal vol met kleine en grotere oranje/rood gekleurde vissersschepen. Hier wordt hard gewerkt. Nieuwbouw, opknappen, schilderen en reparen, dit zijn van die weinige plekken waar je Argentijnen echt ziet werken en niet alleen maar ziet rond- lummelen. Over het lot van de vissen en vogels veroorzaakt door deze bedrijfstak hebben we het maar even niet. In de buitenhaven is een kolonie Lobo Marine, een soort zeerob, maar wel veel groter dan mensen en daar wandelen we even heen. Ze liggen langs de zuidpier en zijn zo gemakkelijk te
bekijken. Als je foto's goed neemt heb je nagenoeg geen afval op de plaat. Ook hier afval alom, jammer! De mannetjes zijn onrustig, want er wordt behoorlijk gebakkeleid onder elkaar. De vrouwtjes blijven dan maar rustig op hun buikjes liggen en wachten geduldig af.
De dag voor kerst, onze dag van aankomst, kregen we van een voorbij komende visser een zak vol met Calamaris (inktvissen). Tja...wat doe je daarmee? Weggooien is zonde. Hoe maak je die dingen klaar? Is het wel eetbaar? Gelukkig biedt de buurman uitkomst. Hij laat ons zien hoe je die engerds
schoonmaakt en met behulp van tomaten, knoflook en kruiden en zo, gaar laat koken. Rijst erbij en Eet Smakelijk. Mmmnn.... het ging, maar komt niet op onze lijst van favoriete menu's.
Net als met de kerstdagen is er hier met oud en nieuw voor de deur ook niets te doen. In de winkels wensen ze je wel fijne feestdagen en is het drukker dan normaal want in het nieuwe jaar kun je niets meer kopen toch? Heel af en toe hoor je een vuurwerkknal en daar blijft het bij. Bij gebrek aan mede wereldzeilers bakken we dan maar oliebollen en nuttigen die met een liter bier, bijzonder voor ons, die nooit bier dronken. Lekker, en.....
Oudejaarsavond hebben we net als in Nederland een berg wind om de deur en zelfs regen. Om 00.00u is het toch even droog en rustig en tot onze verbazing wordt er nog heel wat siervuurwerk afgestoken. We kijken hier een kwartiertje naar en duiken dan ons huis weer in, waar de kachel brandt en sluiten kou en regen buiten. Het temperatuursverschil met gisteren bedraagt ca.15 graden, alhoewel dit wel ons voorland is des te verder we richting zuid komen. Brrrrr....... dat wordt weer wennen.
Foto: 1- hele kuilen in het water 2- inktvis op het menu 3- emmers vol 4- teveel plastic gegeten? 5-niet bijten vriend! 6- YCA op achtergrond 7-lekker kippetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten