Voor mensen die normaal in de grote steden wonen zoals San Francisco en Los Angeles mogelijk wel, maar voor ons, die net uit Frans Polynesië komen is dit niet echt paradijselijk. Voor ons is het een plek waar we zonder orkaandreiging de zomer kunnen afwachten alvorens verder noord te varen naar Alaska en hoewel een stuk kouder, lijkt het ons daar een stuk exotischer.
Toch is het water rondom de Hawaii eilanden op een bepaalde wijze paradijselijk. Niet vanwege het mooie koraal en de vele exotisch gekleurde vissen. Wij hebben dit niet gezien, alleen maar zanderig water. Nee, hier brengen walvissen hun jongen ter wereld, blijven dan tot april en tegen die tijd zijn de jongen sterk genoeg om de gevaarlijke reis naar Alaska te maken.
Elfduizend bultruggen zouden hier moeten rondzwemmen en wat maken ze er een show van. Ze springen uit het water, zingen onophoudelijk, zwaaien minuten lang met hun staart en zijvinnen en houden er van om “bommetjes“ te maken. Meestal zien we al dit moois op afstand, maar er zijn ook momenten dat SantanA moet uitwijken, dan komen ze toch wel echt te dicht bij. Zo ook twee, voor ons gevoel, dol gedraaide zware jongens die al springend steeds dichterbij komen. Keer op keer komen ze, soms tegelijk, uit het water. Voor de cameraman ideaal, maar we willen liever geen dertig ton walvisblubber aan dek hebben en verleggen onze koers.
Toch blijft het spannend, want waar komen die twee nu weer boven. Zo zie je niks en zo komt al dat geweld plotseling uit het water en met nog meer geweld vallen ze terug. Wij …wij kunnen ons geluk nauwelijks bevatten. Twee van die reuzen als een stelletje dwazen op je af zien komen. Dit schouwspel hadden we nog nooit gezien, en nu twee tegelijk…..zo dichtbij…ongelofelijk mooi! Ze hadden echt een dol half uurtje.
Amazing!!! zeggen ze hier.
Het varen tussen de eilanden door is om verschillende redenen niet zo eenvoudig. De wind blaast altijd hard en komt meestal uit alle richtingen, daar het sterk door de hoge eilanden wordt beïnvloed. Het weerbericht spreekt bijna altijd van Noordoost 10 tot 25 knopen. Meestal is het meer en later veel minder en altijd uit een andere richting. Mogelijk overdrijf ik wat, maar wat betreft de golven niet, die zijn meestal naar, uit alle richtingen, kort en hoog en zeeziekte ligt steeds weer op de loer.
Verschillende keren varen we met ons schip door deze wateren en elke keer is het voor ons opwindend hoe de walvissen zich gedragen. Dat ze uit het water komen en met een grote plons weer terug komen is indrukwekkend, zoveel geweld. Dat we al varend plotseling een drijvend eiland voor de boeg hebben al even zo indrukwekkend. Vergeet niet snel uit te wijken, want hij is vast aan het uitrusten. Dat we overal ruggen en vinnen boven water zien komen is al helemaal niet indrukwekkend meer. Pfff .. alweeeer een walvis, we zijn verwend en op zoek naar veel spektakel.
Toch raken we opgewonden wanneer een moeder met haar kalf om de boot zwemt. We liggen ten anker bij Lahaina, vlak bij de oude havenpier van Mala Wharf, die op Maui ligt. Heel erg diep is het er niet, een meter of vijftien. We horen haar blazen en vervolgens een kleinere blaas. Ssssstt, zeggen we tegen elkaar. Ze zijn heel dicht bij en ze zwemmen voor onze boeg langs op 10 mtr. afstand…..
De kalfjes worden in heel ondiep water (50m) groot gebracht en dat blijkt wel. Stel je voor, moeder is net zo groot is als ons schip en net zo dik. Veel ruimte om onder te duiken blijft er voor haar dus niet over, toch zijn ze hier en zwemmen zelfs tussen de voor anker liggende boten door. Zouden we ze kunnen zien als we onder water zwemmen? Ik ga het proberen en zwem in hun richting. Helaas liggen zij niet stil en zwemmen verder van mij vandaan, maar ik kan ze goed horen. Er wordt onophoudelijk tussen moeder en kalf gecommuniceerd. Als ik op een dertigtal meters verwijderd van ze ben, gaan zij er vandoor. Terug naar open water….. Jammer.
Elke dag zwemmen moeder en kalf om ons heen. Schijnbaar is dit hun plek. Elke keer zijn wij met ons allen verrast. Soms wordt er met de staart gewapperd en dan weer slaan ze met de zijvin op het water en die zijn ook al indrukwekkend door hun lengte van 2 tot 3 meter. Het blijft een genot om al dit moois te aanschouwen en de kracht die ervan afstraalt bij dit soort pirouettes en bommetjes, niets voor een close encounter…..Zelfs ’s nachts genieten we van die twee. Ze communiceren zo luid dat we alles in ons eigen bed kunnen volgen. Helaas spreken we hun taal niet, maar we kunnen er wel iets bij voorstellen.
Al die tijd zijn Rob en Elze bij ons aan boord en kunnen zo meemaken wat de zee zo te bieden heeft. Ondanks dreigende zeezieke en de ongemakken van een schip en het weer wat niet altijd mee wil werken is het ook voor hun een geweldige belevenis…. Amazing……
Mala Wharf ligt voor de kust van Maui, in de buurt van Lahaina. Op dit eiland staat alles in het teken van toeristen, nog meer dan op Big Island waar we voorheen lagen. Toeristen en auto’s en geld, want dat heb je hier nodig en veeeel. Alles kost veel of is duur en vreemd genoeg is een auto huren behoorlijk moeilijk en natuurlijk prijzig. Iedereen wil snel rijk worden en wij kunnen nog steeds niet aan het prijzenniveau van de supermarkt wennen. Nog nooit, tijdens onze reis, waren de prijzen voor voedsel zo hoog. Zelfs Polynesië is een stuk goedkoper. Wil je met vier mensen naar de Vulkaan gebracht worden en weer terug, dan vragen ze er 550 dollar voor. Voor drie uur rijden!? We zijn de president niet en het woord Amazing zal niet weer uit ons woordgebruik verdwijnen, net een soort hersenspoeling.
Ten gevolge van het weer en de daardoor te hoge golven komen we uiteindelijk op Molokai terecht. Hier kunnen we binnen een rif, bij Kaunakakai harbor ankeren. Voorlopig is dit de beste ankerplek tot nu toe. Wel wind maar geen golven. Het is werkelijk een vriendelijk eiland waar de tijd op een vreemde wijze blijft stilstaan. Kaunakakai, het lijkt wel een slaperig wild west stadje. Er is van alles te koop, net genoeg voor ons. Eten, brandstof en spullen om aan de boot te knutselen.
Op Molokai gebeurt niet veel. De bevolking heeft liever geen toeristen en wil alles zo laten als het is, dit uit zich in het feit, dat de meeste restaurants definitief zijn gesloten, de bios is al heel lang dicht en het Sheraton Hotel aan de westkust staat echt op instorten. Grootschalige landbouw of veeteelt is er niet. Wel zijn er kerken en geloofsgemeenschappen. In de krant zagen we zomaar twaalf kerkgemeenschappen en dat voor zo’n kleine gemeenschap. Wel rijdt er een busje over het eiland; gratis nog wel en dat is bijzonder. We laten ons dan ook gewillig over het eiland rijden met als hoogte punt het strand aan de NW zijde. Het strand is paradijselijk mooi. De golven zijn groot………en wij…….wij hebben het hele strand voor ons alleen. Amazing..
Voor de wereldzeiler zijn de Hawaii eilanden geen eenvoudige bestemming, de meeste ankerplekken bieden geen bescherming, liggen veelal op open zee. Captain Cook werd hier vermoord, maar als we betalen worden we getolereerd. Alleen rondom Honolulu zijn jachthavens, waar we bij Gods gratie mogen liggen, maar wat een regels. Allemaal voor onze veiligheid. Toch hoorden we nog nooit zoveel noodoproepen op de VHF. Elke dag is er wel een boot, vliegtuig, kano of surfer vermist of in nood en worden we geacht goede uitkijk te houden. Ondertussen beginnen we ook te snappen hoe dat zit. Er varen hier ook nogal wat kneusjes rond en evenzo veel eigenaren die niet alles onder controle hebben. Er kan nog heel veel verbeterd worden.
Wil men in Honolulu in Ala Wai Harbor liggen dan moet de schipper ook een test afleggen dat hij het schip de haven op eigen kracht kan uitvaren en ook weer terug kan komen. Ook als je net bent aangekomen! Permit voor 7 dagen, safety controle en vaartest en dan pas mag je max 3x 120dgn blijven, wil je dit niet, welnu dan kun je gaan. Je kunt elke keer maar per periode van 15 dagen betalen en dat moet de schipper doen, want ben je z’n vrouw en heb je de papieren niet ondertekend, dan moet er een briefje komen van de schipper, dat het goed is dat zij betaalt. Schijnbaar gaat het nogal eens mis. Wat een gedoe hier en zelf beslissen mogen ze ook niet, de commodore beslist en we follow the orders.
We moeten er maar om lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten