Naar de Aleoeten…..

We zijn nu nog in Nawiliwili, het noordelijkste eiland van Hawaii. Het loopt tegen het einde van mei en wij vinden dat het tijd wordt om naar het noorden te zeilen. De zomer in Alaska is kort en daarom willen we daar op tijd zijn. Ook weer niet te vroeg want al dat slechte voorjaarsweer hoeven we nou ook niet. Zo halverwege juni aankomen lijkt ons wel goed. Helaas is het weer op de noordelijke Pacific behoorlijk in de war. Het stationaire hoog ligt niet op z’n normale plek en de lage druk gebieden vliegen over het computerscherm. Het resultaat is dat de winden uit de verkeerde richting komen, nauwelijks kracht hebben of gewelddadig zijn. We wachten nog maar even.

Richard, een zeventig jarige solo zeiler, had zoals hij zelf zei, Ants in my Pants, ofwel mieren in z’n broek en is al vertrokken. Hij gaat naar Ketchikan ook in Alaska, meer naar het noord-oosten. Het is nu 23 juni. Hij is al zes weken onderweg en nog steeds niet aangekomen. Normaal zou dat met drie weken moeten zijn. Al dertig jaar lang maakt hij deze oversteek samen met zijn vrouw, helaas overleed zij deze zomer en nu gaat hij terug naar hun eigen dorp. Het wordt nu zijn lastigste reis. Nooit tevoren was er zo weinig wind op dit deel van de Pacific. Dagelijks zoeken we via de SSB contact met elkaar, praten we over van alles en nog wat, geven we hem het laatste gedetailleerde weer en praten we hem wat moed in. Vandaag, 23 juni dus, moet hij nog 450 mijl. Helaas drijft hij nu nog de verkeerde kant op. Het is windstil en de stroom neemt hem mee naar het westen. Gelukkig komt er wind en met een beetje geluk kan hij deze maand (juli) nog aankomen en uiteindelijk komt hij na 52 dagen aan, wij zijn dan al 2 weken geland.

Samen met Orca varen we 25 mei het zeegat uit. We gaan er het beste van maken. Dagenlang zit de wind in het noord-oosten en waait zwak tot matig. Best wel lekker. Hoog aan de wind maken we onze eigen schijnbare wind en komen goed vooruit. Helaas staat de stroom tegen en worden we elk etmaal 20 mijl teruggezet. Wij varen altijd wat sneller dan de Orca en hebben het geluk net de windstilte gebieden voorbij te zijn, waar Orca wel in belandt. Zij moeten motoren en wij zeilen nog. Er zijn zelfs dagen met ideaal oceaan weer. Zon, lekker warm, een klein windje van voren en vooral een lange deining en geen wind golven. Heerlijk varen we twee dagen lang over deze deining. Dit is wat ik Trees altijd beloofd had, lekker loom over de golven schuiven.

Niks blijft het zelfde. Er komt gedonder aan, winden tegen de veertig knopen of wel stormachtig. Op tijd en zonder stress gaan we over op de stormzeiltjes. Het geblaas komt van achteren en SantanA vindt het heerlijk. Ze stuurt fantastisch over de hoog oplopende golven en neemt zo af en toe een spray over. Verder gebeurt er niet veel. Vier etmalen jagen we met storm mee en met gemiddeld vijf mijl in de goede richting. De altijd aanwezige scheepvaart blijft op afstand en wij hebben buiten niks te doen.

Dagen gaan voorbij, de mijlen tellen af en zomaar is het nog maar twee honderd mijl. Orca vaart ondertussen een dag of vijf achter ons en zo hebben we tijd om het eiland Sanak te bezoeken. Het ligt recht voor ons op de route naar King Cove. De wind blaast nauwelijks meer en zo moeten we over op de motor. Na twee dagen motoren roepen we ”Land in zicht”. We zijn er, we hebben het gehaald en zonder schade of problemen en zo was deze negentien daagse oversteek zo slecht nog niet, eigenlijk beter dan verwacht.

Sanak is maar een klein eilandje met twee goede ankerplekken. De eerste ankerplek zou een all weather ankerplek zijn, maar ziet er voor ons nog al open uit. De tweede, North East Bay, lijkt op afstand al veel beter en zo valt het anker op 8 meter diepte in een prachtige omgeving en lekker beschut.

Naast ons ligt Eagle Rock, een recht omhoog stekende rots met, jawel, twee nestelende bold eagels erop. Het strand ligt bezaaid met dood hout en enorme boomstammen. Om ons heen overal puffins, drieteenmeeuwen, alken en andere “drijfseizen”. De zon is gaan schijnen en onze achtergrond is een schilderij met witte toppen van vulkanen. Het is echt….WOUW wat een warm welkom op de Aleoeten.