Spelletje met de wind

Het is begin juni wanneer we de beschutte baaien rondom Paraty verlaten. Het weer is ondertussen niet echt lekker meer en het is gewoonweg tijd om zuidwaarts te zeilen. De gribs geven aan dat er vandaag weinig wind staat, wel uit het noorden en er zou een beetje regen vallen. Vroeg in de ochtend gaat het anker uit de grond en zetten we onder motor een zuidelijke koers in. Een uur later valt de regen met bakken uit de lucht, de wind is ook behoorlijk aangetrokken en komt totaal uit de verkeerde hoek. Ondertussen zijn we zeiknat en boksen tegen venijnige steile golven in. Het gaat niet echt lekker, er staat ook nog een nare deining en het duurt ook niet zo lang dat we beiden katterig worden en onze magen legen. Lekker beginnetje hoor.

We besluiten al snel de eerst volgende baai aan te doen. Het is allang pikkedonker wanneer we de baai van Ubatuba indraaien. In donker zie je echt niet dat het vol ligt met onverlichte boten en voorzichtig varen we verder. Op de radar barst het van de echo's en het lijkt me wijs daar niet te dicht bij te komen. Het anker gaat erin en opgelucht halen we weer adem, dat was me het weertje wel zeg!

Twee dagen later gaan we verder, de gribs geven weer goed weer aan. Redelijke wind uit het noorden en een wolkenloze hemel. Prima toch. Inderdaad we beginnen met een zonnetje en er staat zelfs een windje. We zeilen! He.. dat is lekker zeg. Toch draait de wind en komt in een tijdsbestek van een half uur tegen te staan. We kruisen eerst tegen de wind in en dat schiet niet op. Na twee uur tegen de wind in kruisen zitten we nagenoeg op dezelfde plek. Boven land is de lucht donker geworden, maar dat zie je hier wel vaker en er gaan geen alarmbellen bij me af. De wolken komen en zo ook de wind. Net op tijd gaan we overstag en koersen van het land af en daar komt de wind ...en de regen. De kluiver in en snel het tweede rif erin. Even later waait de regen horizontaal over ons heen met 40 knopen wind. We varen hoog aan de wind, met weinig druk in het grootzeil en zo blijft SantanA redelijk op haar positie. Gelukkig is het een bui, die een uurtje later weer over is en we vervolgen onze weg. Wel met wind tegen en regen. We zijn blij als het anker voor Ihla Bela er in gaat. Pffff..vermoeiend hoor dat kustzeilen hier.

Het duurt zeker een week voordat er volgens de gribs een beetje wind staat om verder zuidwaarts te zeilen. Tjonge wat is dit een lastige kust. Geen wind of heel snel draaiende winden. Tot nu toe wordt het spel met de wind met kleine inzetten gespeeld en wij staan licht achter! Ons volgende doel is Sao Francisco do Sul, twee dagen verder. Nu geven de gribs beter aan. Eerst geen wind en in de loop van de dag draait ze en neemt ze toe. Anker op en onder motor vertrekken we. De eerste acht uur zijn voor onze trouwe vriend John Deere. De zeiltjes kunnen op en we zeilen weer! Echter wat wisselen de winden hier. Tot de volgende dag is het klapperende zeilen, wat vooruit komen, over de andere boeg en weer klapperende zeilen. Dat laatste is erg. Heel onrustig en elke knal doet de zeilen en het tuig pijn. Om gek van te worden. Wonderlijk genoeg zeilen we de baai binnen, de wind draait nu eens voor de verandering de goede kant op. Voor de baai ligt een ondiepe zandbank en daar wil ik niet met volle snelheid overheen. Ik laat de (zeil) teugels van SantanA wat vieren en met 3 knopen hoppen we zonder problemen over de bank heen. Een uurtje later kan het anker erin en liggen we voor Sao Fransisco, een schattig dorpje uit 1600.

Dertig jaar geleden was ik hier al eens. Toen lagen we met de boeg van de Mijdrecht over de huizen heen, ofwel met de boeg in de kroeg! Nu is dat bijna allemaal weg. Alleen een klein kerkje staat er nog tussen de graansilo's. Verder is er weinig veranderd. We blijven hier meer dan een week om het goede weer af te wachten. Weinig wind en vaak uit de verkeerde hoek.

Het is ondertussen donderdag 28 juni en we zijn (motor) zeilend aangekomen in de baai van Pinheira. We ankeren voor een groot strand, het waait meer dan 6Bf en we wachten op meer wind, niet voor nu, maar voor zaterdag. Zaterdag zou er behoorlijk tegenwind staan en dus wachten we ondanks het feit dat er nu nog een mooi briesje staat in de goede richting. Het spel wordt hard gespeeld. De trajecten naar het zuiden worden nu groter, 350 tot 600 mijl en het spel wordt ook feller. In het zuiden spelen de grote depressies en in die speeltuin willen wij niet zo graag spelen. Het wordt nu een strategisch spelletje en wij willen winnen. Zaterdag wordt er verder gespeeld. Gisteravond, vlak voor zonsondergang (18.00 uur) moesten we een walvis ervan weerhouden de zwemtrap op te klimmen. Mannetje of vrouwtje was daar toch echt te groot voor. Wel even schrikken als er zo'n groot beest pal achter je boot opduikt. Ik had ook echt geen walvis verwacht hier op 35 m diep water. Wij snel naar buiten en ja hoor, weer afblazen en een rug met vin op zo'n 10 mtr. achter de boot, daarna nog een keer en toen ging ie weer richting noord. Een heel groot nieuwsgierig aagje en te donker voor een foto.

Foto's: 1- futuristische kleuren langs de kust, 2- achter de 190m² halfwinder, 3- de eerste Albatros, 4-ochtend schouwspel, 5 en 6-  oud en nieuw Sao Fransisco