Expeditie in de Andes

  

        

 

 

   

   

   

Vanaf Iruya voert onze weg weer omhoog over de 4000 meter pas. Ann vindt het soms maar niks, de zijkanten zijn onbeschermd en lopen steil naar beneden. Hoogtevrees heeft zijn grenzen en zo wisselt Trees zo af en toe met haar van plaats. Gelukkig gaat alles goed en komen we veilig aan op de verharde weg. Salinas Grandes is ons doel voor vandaag. Het is een grote zoutvlakte op grote hoogte en ooit een zoetwatermeer geweest. Er wordt nog steeds zoutwinning toegepast en het tafelzout wordt uit de poeltjes gewonnen. De uitgestrektheid maakt deze plek zo interessant. Later wanneer we meer dan 100 km verder zijn en op bijna 4500 meter hoogte rijden, zien we deze vlakte nog steeds schitteren. Heel mooi! We pikken Ruta 40 op, onverhard natuurlijk. Ruta 40 is de langste en de oudste weg in Argentinië. Hij is meer dan 5000 km lang en is de verbinding van Ushuaia naar Bolivia, grotendeels onverhard en vol met wasborden en gaten.

Wij rijden zo uren over deze trillende en hobbelige stoffige weg. Zo maar uit het niets komen er Guanaco's of Vicunas te voorschijn, een soort lama's. Wat nu wat is, is moeilijk te achterhalen, ze lijken wel een beetje op elkaar. Het is niet druk, maar zo af en toe komt er een tegenligger. Eerst zien we een stofwolk en later de auto, dan stoppen we en maken een praatje van hoe ver het nog is en of de weg goed is. We zijn blijkbaar midden in de outback, ver weg van alles. Gek genoeg zien we zo nu en dan, in de middle of nowhere, een begraafplaats. Het lijkt wel het wilde westen hier. Gaaf!

Na uren rammelen is het tijd voor een pafke en ....er loopt hier weer een ander soort lama rond. Ze hebben wel rare koppen hoor, doet me wat denken aan een aaseter, terwijl het toch van "groente" houdt. Het loopt tegen zonsondergang wanneer we San Antonio de los Cobres binnenrijden. Een stoffig grijs mijnwerkersdorp. Het is helemaal niets, alleen zooi! Wel ligt het op 3750 mtr hoogte en dat geeft adem tekort. Vooral als je in bed ligt (vlak) krijg je het soms even benauwd.

Dit dorp is bekend geworden door de Tren de las Nubes, trein in de wolken. We gaan op zoek naar één van de grote viaducten en vinden die 15 km verder in the middle of Stone. Man wat een stenen en wat een erosie, alles ligt los. Toch komt er nog veel meer steen en stof als we over de Ruta 40 naar Cachi gaan.

Foto 1- Salina's Grandes, 2- zoutwinning, 3- groots, 4- de eerste, 5- zo maar een begraafplaats, 6- 100 km stof, 7- soort lama, 8- viadukt des Nubes 9- jarige lama.