Salta, aan de voet van de Andes

  

 

 

We zijn er, pff.... weer 20 uur in de bus. De Flechabus was ouder en niet zo schoon, vooral de wc, leeggelopen pampers en veel water, omdat ze daarmee de bril schoonspoelen?!, maar we zijn er. In de verte liggen de grote bergen en het is warm in Salta. Nadat we ons onderkomen hebben geregeld, is het tijd voor bier en natuurlijk nemen we een "Salta" biertje. We beginnen met een "negro", gelijk aan bruin bier en het smaakt ons lekker. Het centrum van Salta is origineel, fraai en gezellig en nadat we wat geacclimatiseerd zijn bezoeken we het beroemde MAAM museum. Hier wordt de historie van de Inca's verteld en hoe zij op de hoogste toppen (6700 mtr) van de bergen hun mooiste kinderen offerden, die ze dan wel eerst drogeerden, alvorens ze daar in de kou achter te laten. Drie van hen zijn hier te bezichtigen. In totaal zijn er ondertussen 28 van deze offerkinderen gevonden.

Zondag halen we onze Hertz auto op en gaan op weg naar het uiterste noorden. De tocht voert ons langs landschappen waarin knalrood bloeiende bomen staan. Dit is de nationale boom van Argentinië, heeft vlgs de boeken Karmozijn rode bloemen, heet Ceiboboom en in het Nederlands "Kapokboom". Onze eerste bestemming is Purmamarca, het dorp met de "Cerro de siete Colores". Op de (toeristen) markt zijn ook even zo vele kleuren te koop.Voor vandaag rijden we nog een stukje verder en vinden in Maimara een hostel. Dit dorp lijkt meer op een spookdorp, er is tussen 13.00 & 17.00 uur niemand op straat en dat is net de tijd dat wij daar aankomen.

Humahuaca is ons volgende dorp en de Quebrada (Canyon) de Humahuaca dankt hieraan haar naam. We komen nu meer in de Andes en de bevolking ziet er anders uit. Het stadje en haar bevolking zijn zeer fotogeniek; voor ons is alles anders, mooi voor de fotograaf. Ook hier is er maar één flappentap en is het wachten geblazen. Geen straf, want het is hier levendig en er zijn genoeg stalletjes om te shoppen. We bevinden ons ondertussen op 3000 mtr. hoogte en dat dwingt tot rustig aan doen, gezien het lagere zuurstofgehalte in de lucht. Hier eten we onze eerste traditionele maaltijd, Locro. Dit was met (een beetje) vlees en oranje pompoen en eh..... Nou ja zoiets. Het was lekker!

In de middag moeten we verder. We willen in Iruya overnachten. Het is maar 60 kilometer, maar wel onverhard en deze weg voert met vele bochten over een pas van 4000 meter. Iruya ( 2730m) is niet veel meer dan een gehucht in de bergen. Echter die bergen zijn van een bijzonder kaliber. Hoog, geen solid rock, vol erosie zeer kleurrijk en indrukwekkend. Het lijken wel kathedralen. Nagenoeg droog staande rivieren vloeien tussen de bergen door en lijken op afstand meer op grijze gletsjers, versierd met zilveren slingers. We blijven hier twee dagen en kunnen zo een mooie vermoeiende adembenemende wandeling maken naar het drie uur verderop gelegen dorp San Isidro, waar we bij een vrouwtje lekkere empanada's hebben gegeten (tegen betaling natuurlijk).

Foto 1- onderweg, 2- MAAM museum, 3- rode boom, 4- kleurtjes, 5- bijzonder landschap, 6 en 7- uit humahuaca, 8- Iruya, 9- slingerweggetje, 10- berg kleuren, 11- heet en lucht tekort, 12- stenen gletsjer.