Volgens de laatste weerberichten zullen we een mooi windje uit het noorden krijgen en dat is ideaal om naar het zuiden te varen. Het weer is hier grillig en niet voorspelbaar, meestal wordt het dan zwaar weer. Bij ons is dat anders, zoals al vaker de laatste tijd, krijgen wij geen wind en zo motoren we een hobbelige Le Maire op, want deining uit noord en zuid staat er nog wel. Twee uur later komt er wind, we zeilen zo hoog mogelijk aan de wind, maar dat is niet hoog genoeg. Ik wil niet afvallen, we komen dan te dicht bij de gevaarlijke stroomrafelingen, dus we geven zelf wat gas bij om snel uit deze zone te komen. Later komen we op plaatsen waar we ze niet verwachten toch weer van deze stroom rafelingen tegen en springen er zomaar golven aan dek. Het is nu al heftig water en het is windstil, stel je voor hoe dat gaat bij veel wind. We prijzen ons gelukkig met dit mooie weer. Het wemelt van de vogels en dolfijnen spelen om ons heen, we genieten volop.
Zeilend langs de kust genieten we van de natuur, lopen die avond de baai Puerto Espana aan, na een rustdag vervolgen we onze weg verder naar Cambaceres Interior. Dit is een zeer beschutte binnen-baai met natuurlijk een smalle ( 15 mtr ) ingang. SantanA wordt geparkeerd met anker en twee touwen aan land. Het is hier een mooie rustige natuur, niet spectaculair, wel goed beschermd tegen de sterke westelijke winden. Hier wandelen we en maken op een naburige heuvel een kampvuur voor het avondmaal. Bij gebrek aan grote steaks beperken we ons tot worstjes uit blik. Ook lekker en makkelijk te roosteren.
Verder varend door het Beagle kanaal doen we een eilandje aan wat vol zit met Magelan Pinguins en Shag's. Deze laatste zijn een soort aalscholver en ze nestelen graag op de meest steile rotswanden.Pal voor het eilandje gaat het anker er voor een uurtje in en we drinken koffie. Toch mooi dat je zo gemakkelijk het dierenleven kunt aan- schouwen. De dolfijnen komen steeds terug en elke keer is het een prachtig schouwspel. Ze springen en dartelen voor de boot en wij...wij kunnen er geen genoeg van krijgen.
De laatste mijlen naar Ushuaia, het zijn er nog 30 en natuurlijk zit het venijn in de staart. Van niets komt er plotseling windkracht veel en blijft de windmeter steken bij 45 knopen. Het water kookt om ons heen en vliegt omhoog, SantanA gaat op één oor liggen en wil graag wat zeil kwijt. Voor het eerst gaat het derde rif erin en keert de betrekkelijke rust weer terug. Natuurlijk moeten we nu een ondiepte ronden en moet er te hoog aan de wind gevaren worden. Dus...ff het motortje erbij. Zo gaat het goed, maar wat een natuurgeweld. De Klepper die achter ons vaart is blijven steken in de tegenstroom en worstelt eveneens. Zij proberen zoveel mogelijk de motor uit te laten, vanwege alweer dieseltekort. Het valt allemaal niet mee. Pal voor aankomst is er weer zo'n bui. De wind giert over ons heen, maar nu hebben we net de zeilen laten zakken en varen we op motor verder. Om op koers te blijven moeten we behoorlijk gas geven, gelukkig zijn dit soort buien kort en na een half uurtje is het leed geleden en varen we de baai van Ushuaia binnen. Het is koud, hoogzomer en de bergen om ons heen zijn besneeuwd. De zuidelijkste stad van de wereld. We zijn er!
We hebben een prachtige reis hier naar toe gehad en geen schade geleden. Wel wat meer diesel verstookt dan normaal, maar wat geeft dat.
Foto: 1-dolfijnen 2-zwart witjes 3-ingang Cambaceres 4- anker en lijnen 5- een groot vuur met steakvariatie 6- koffie met uitzicht 7-
eerste sneeuwbergen in zicht 8- stuifwater 9- nog meer
venijn 10- Ushuaia, El Fin del Mundo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten