Onze aankomst gaf ons veel voldoening. We zijn er en zonder kleerscheuren. Wij hadden zelfs een fantastische reis, mede door het uitermate mooie weer. Wij hadden geluk en zo kregen we kans meer te zien van de Argentijnse kust en dat bleek een hoogtepunt.
Nu we in Ushuaia zijn aangekomen verwachten we dat zelfde beeld, maar de tijd is voortgeschreden. De stad is sterk gegroeid en er niet mooier op geworden. De omgeving met de ruige besneeuwde bergen is nog steeds zoals het was. De stad, die nu meer dan 100.000 inwoners telt, heeft zich ten gevolge van de toeristenboom, ontwikkeld. Nu kijken we tegen een grote containerwand aan, piepen de heftrucks 24 uur per dag en is het een komen en gaan van de grootste passagiersschepen van de wereld. Er zijn dagen dat er zes van deze reuzen tegelijk voor de stad liggen. Het oude stadsgedeelte is dan ook getransformeerd voor massatoerisme. Jammer genoeg heeft er een soort wildbouw plaats gevonden. Zo staan er vakwerk- huizen, andere zijn gewoon van lelijk beton, en weer andere doen Scandinavisch aan en zo staat er van alles wat. Soms verscholen tussen het beton staat er nog wat origineels. Niet zo groot, laag en gemaakt van golfplaatwerk …..een origineel gebouwtje.
Natuurlijk snappen wij ook wel dat de tijd niet stil blijft staan, maar we missen, zoals overal in Argentinië, een eenvoudig beleid. Het zou volgens mij mooier geweest zijn wanneer het centrum in een eigen stijl gebouwd was. Het liefst in de stijl van vroeger, dus met golfplaten. Net als in andere steden, die aan prachtige baaien of rivieren liggen, hebben ze ook hier een snelweg aangelegd tussen het oude centrum en het water en daarmee wordt de stad eigenlijk in tweeën gedeeld. Ik vind dat jammer, het had zoveel mooier kunnen zijn. Nu hebben al die duizenden toeristen hier in de stad niets meer te zoeken. Buiten de winkels met souvenirs, chocolade en Goretex valt er weinig te beleven. Gelukkig komen we daar niet voor.
Wel voor de Mighty Beagel Channel, de eilandjes met pinguïns, zeeleeuwen en duizenden en duizenden reuze albatrossen, cormorans, sterntjes, wilson stormvogeltjes, zwarte wenkbrauw- albatrossen, skua’s en ostero’s. De natuur is ruig en blijft prachtig.
Het organisatietalent van de Argentijn is niet zo groot. Zo wachten we al twee weken op diesel. Alle tankstations hebben geen euro diesel meer en ze weten ook niet wanneer er nieuwe komt. Handig. Later blijkt dat er in Puerto Williams (Chili) ook niets is maar daar weten ze wel wanneer er nieuwe komt. Over een paar daagjes, gelukkig hebben we nog 900 liter aan boord.
We klaren uit in Argentinië. Hup naar de Prefectura voor het papierwerk. Op zich zelf gaat dat wel goed en niet al te moeilijk, wel moeten we tekenen dat we geen betalende passagiers meenemen en dat we niet naar de Malvina’s gaan. De overheid houdt haar onderdanen nog steeds voor dat de Falkland eilanden nog steeds Argentijns grondgebied zijn. Ze hebben boter op hun hoofd, het is toch echt Brits grondgebied en daarom mogen we er niet zomaar heen. Het klopt van geen kant.
De Chilenen zijn al niet veel beter. Zij investeren miljoenen pesos in de ontwikkeling van het toerisme in Puerto Williams. Hier wordt de zeezeiler vriendelijk ontvangen en bijna in de watten gelegd. Aan de andere kant mag de zeezeiler bijna nergens ankeren, moet hij precies aangeven waar en wanneer hij ergens is. Van alle kanten wordt hij door de Armada opgeroepen, wie je bent waar je heen gaat enzovoort. Vrijheid is hier ver te zoeken.
We worstelen ook hoe we hiermee om moeten gaan. Als je eerlijk bent mag je niets. Voor een rondje kaap Hoorn heb je slechts vijf ankerplekken en dat is niets teveel. De Argentijnen doen dat beter, daar mag je overal ankeren, als je het maar zegt waar je dat doet.
Het is een soort spel en we moeten meespelen. Op de laatste dag van onze permit verlaten we Argentinië. Het is buitengewoon prachtig weer. Zon, blauwe luchten, twintig graden, weinig wind en weer uit het oosten. Deels dobberend , deels motorrend varen we over de Beagle naar Puerto Williams. Weer zo’n prachtige tocht met al die vogels, zeeleeuwen, dolfijnen en pinguïns. Op de achtergrond de besneeuwde bergen. De natuur is hier geweldig en we genieten.
foto-1 uitzicht op Ushuaia, foto-2 heel veel passagiersschepen, foto-3 aalscholvers, foto-4 heel veel (poepende) sterntjes, foto-5 biefstuk aan de drooglijn, foto-6 zeeleeuwen hebben het hier goed, foto-7 vuurtoren van Les Eclaireurs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten