SantanA on the Rocks

 

 

 

 

 

 

 

In de verte zien we de oude gletsjermorene verschijnen van Ventisquero Romanche. Het is een reusachtige drempel waar we met de boot overheen moeten. De kaarten zijn hier niet gps gecorrigeerd en bieden geen hulp en zo varen we met behulp van de Blue Bible ( BB ) naar de ingang. We tellen de goed zichtbare rotsen en verdubbelen in gedachten de afstand, daar moeten we een ingang vinden. De opgegeven gps positie van de BB is correct en zo varen we zonder problemen het fjord in. Het water is melkachtig blauw en daardoor totaal ondoorzichtig. Het blijft altijd weer spannend, maar met 13 meter water onder de kiel, varen we over de drempel en "duiken" weer de diepte in naar 40, 80, 100 en meer meters.

In tegenstelling tot gisteren is het nu een prachtige dag. Blauwe hemel, wat bewolking en heel weinig wind. Dit zijn ideale omstandigheden voor het bezoeken van één van de mooiste plekken van Tierra del Fuego en daar zijn we heel blij mee; het  levert spectaculaire vergezichten op. We varen nu in de Seno Pia en kijken uit op de reusachtige Cordillera Darwin, één grote sneeuw- en gletsjervlakte. Wat een indrukwekkende omgeving en zo mooi. Na twee mijl komen de eerste ijsschotjes ons tegemoet. Het ijs is ver van de gletsjervoet af gedreven en wij moeten snelheid terug nemen.
We banen ons zigzaggend een weg tussen de ontelbare Icy bits door  naar de prehistorische muur van ijs. Voorzichtig manoeuvreren we tot aan de voet, waar de laatste morene ligt. Dit is een richel van gruis en stenen opgeduwd door de ijsmassa en geeft aan waar de ondiepte begint. Ervoor is het nog steeds vijftig meter diep en daar parkeren we SantanA  in het ijsveld.

We kijken, fotograferen en bewonderen. Overal klinkt gekraak, gegrom en gedonder. Dan valt er met veel geweld een stuk van de gletsjer naar beneden. Grote ijswolken stuiven op en vervolgens keert de rust terug, dan opnieuw onweer en gekraak en de hoeveelheid ijsbrokjes neemt weer toe. Het geluid komt altijd een fractie later dan dat het ijs valt, dus het is altijd even zoeken naar de juiste plek. De wereld is hier oer en puur. We zetten de bijboot overboord en ik roei een stukje naar deze muur van ijs. Tussen al dat ijs roeit het voor geen meter, steeds loopt de boot vast op een schots en als ik in de buurt kom van de morene is het dan ook genoeg. Nog wat foto's en dan weer terug tussen de ijsschotsen door … pff, maar wel uniek.
We keren om en koersen terug naar Caleta Beaulieu, onze ankerplek (54.47.8S/69.37.7S) en die is vlakbij . Zij doet haar naam eer aan, het is een bizar mooie plek. Liggend in de beschutting van een dicht beboste heuvel hebben we uitzicht op de oostelijke arm van de Pia gletsjer. De gletsjer is nog behoorlijk actief, want grote brokken ijs vallen met donderend geweld in het water, daar breken ze in stukken en drijven als overbemeten ijsblokjes in een overbemeten cocktail rond onze boot,  "SantanA on the rocks".

Onwerkelijk om hier met je eigen boot te liggen, zo dicht bij al dat ijs. In de schemering doen de roofvogels er nog een schepje bovenop. Op nog geen veertig meter achter de boot vechten zij met hun vieren om hun territorium. Ze krijsen het uit en vliegen achter elkaar tussen de bomen door. Het gaat er hard aan toe en een van hen wordt letterlijk het water in gedreven. Het gaat goed, even later vliegt ze weer verder. Tijdens deze schermutselingen komt er een grote Caracara bij, een ander soort. Deze bemoeit zich niet met het gevecht, maar vist lekkere hapjes uit het kampvuur. Wij…wij kijken toe.