Rio Negro, het zwarte water

  

    

    

  

  

  

  

  

Het is november en samen met Ann en Udo van de Orca zijn wij naar de Rio Negro gevaren. Deze rivier zou voor ons bevaarbaar moeten zijn, tenminste dat zei men, "met 1.60 meter diepgang moet je Mercedes kunnen halen". Verder kunnen we ook niet, er ligt een te lage brug over de rivier, alhoewel achteraf blijkt dit een draaibrug te zijn van een Duitse architect; blijft dan alleen nog de diepgang over.

De Rio Negro is een zijrivier van de Rio Uruguay. Net als het Zwartewater bij Zwartsluis is het water van deze rivier ook zwart. Je ziet letterlijk geen hand voor ogen. Dit gehele gebied lijkt sprekend op noord Overijssel. Het was net de Vecht en de meren als de Belter en de Beulaker, die wij zo goed kennen. Dat was natuurlijk wel leuk. Verschil was alleen... stroom, veel en tegen!

Eenmaal op de Rio Negro is het spoorzoeken geblazen, goede kaarten hebben we niet en van de plaatselijk bevolking moet je het zeker niet hebben. De meesten zijn echt dom, maar wel erg aardig. Geven antwoorden, maar die kloppen niet met de werkelijkheid. Wel liggen er op de belangrijkste plaatsen boeien en deze waren onze guidelines. Het water is zo hoog, dat sommige boeitjes nu onder water zitten of verscholen in takkenbossen of zijn weggespoeld; kortom er is genoeg ruimte voor eigen initiatief! De boeien worden maar één keer per jaar weer op de juiste plek gelegd, werd ons gezegd.

De Rio Negro voert het water af van een gebied met een oppervlakte van ca. 70.000 vierkante kilometer. De week ervoor had het veel geregend, dus ook veel water om af te voeren. We ankeren voor ondergelopen strandjes, doen Villa Soriano aan, het oudste stadje van Uruguay. Ankeren midden in een zijtak van de rivier en brengen de nacht door in extreme stilte middenin deze jungle. De volgende dag zoeken we onze weg over een zandbank naar ons volgende ankerplekje en varen vanwege de geul rakelings langs de oever. Het water kolkt onder de boot door, want hier stroomt het hard! Er stond dus veel meer water dan normaal en toen we in Mercedes aankwamen was daar de hele boel ondergelopen. Geen oever te zien...."varen we nu boven land of nog in de rivier?" Wijselijk bleven we maar in het midden, dat leek ons wel het beste.

Het plaatsje Mercedes is gezellig en volgens ons ook het leukste plaatsje dat we tot nu toe gezien hebben en we zijn er dan ook 2 weken gebleven. Het leven is hier langzaam en er wordt tijd besteed aan het drinken van Mate, voor hier een soort levens elixer en het hoort bij de cultuur. Op de brommer, in de auto, in de supermarkt, echt overal lopen ze te lurken aan hun potje Mate en natuurlijk extra heet water onder de arm in een thermosfles. We moeten er wel om lachen.

Tegen de tijd dat het water zakte bleek alles oké. We dreven niet boven land. In de rivier was het waterpeil meer dat drie meter hoger dan normaal. Ondertussen zakte het water weer en na twee dagen is alles weg en vinden wij dat het wel erg ver is gezakt. Op de heenweg liepen we al een keer aan de
grond omdat we net buiten de geul zaten en niet in de "hoofdroute", maar nu is het water gezakt tot 1.45 meter en dat is wat weinig voor ons. We knijpen 'm wel een beetje "KOMEN WE NOG WEL TERUG??"

Zoals voorspeld staat er op de oceaan een zuidooster storm waardoor het water de La Plate wordt in gestuwd. Zo krijgen wij een dag later ook een waterrijzing van meer dan een meter en.....WE GAAN. Ondanks die meter extra hebben we onderweg drie spannende plekken met weinig water onder de kiel, maar zonder kleerscheuren komen we terug in dieper water en is dit avontuur weer voorbij. Natuurlijk ankeren we onderweg op prachtige plekken en bbqen we op de nu vrij gekomen strandjes. Hier staan wel geen palmbomen, maar wel prachtige bomen met knalrode bloesem. Na dit laatste prachtige strandje verlaten we het zwarte water van de Rio Negro en varen het bruine water van de Rio Uruguay op richting Colonia.

Foto: 1- voor anker bij Villa Soriano 2- Mercedes is ondergelopen 3- ten anker midden in de jungle 4- het marktplein in Mercedes 5- "mate" op de brommer 6- altijd weer "mate" 7- zeker een halve meter hoog 8- overal zandbanken 9/10- BBQ strandje

FF weg van de stad

   

  

Het is tijd voor verandering. Niet het gemak en het ongemak van de stad, maar wat meer natuur en wat meer rust. We maken ons op voor Uruguay. Dat betekent: uitklaren en zien los te komen uit ons web van touwen en ankers.

Het is woensdag 17 oktober, we zitten al voor negen uur in de trein richting Retiro, waar de afdeling "Immigratie" ligt. Hier zijn we al eerder geweest en hebben dus snel het verscholen kantoortje gevonden. De dame achter het bureau wil ons wel voorzien van stempels, maar we moeten binnen 2 uur het LAND verlaten!!! Het is al een uur terug naar de boot en bovendien moeten we eerst nog naar de douane en de Prefectura en die zitten niet naast elkaar.

Mevrouw is onverbiddelijk en 2 uur is de wet. Leg dan maar eens even wat uit in het Spaans. Van de vorige keer weten we dat er een meneer is, die Engels spreekt. Die is wel van goede wil en met wat geharrewar en gezeur, krijgen we dan toch onze stempels, hoewel mevrouw protesteert nog steeds. En drukt ons op het hart, dat we binnen 2 uur weg moeten zijn...... Natuurlijk......niet! Wat een systeem! De eerste klus is geklaard, nu de douane.

We hebben een adres uit de computer, maar dat wordt het niet. We zwerven langs douanekantoren in de grote haven en geen van allen weet waar je een zeilboot moet uitklaren. Uiteindelijk krijgen we wat hulp van een douaneman en samen met een andere collega weet hij voor ons het juiste kantoor te
traceren, in het district La Boca en wel onder de oude hefbrug, daar moeten we naar toe. Wel een half uurtje fietsen.

De oude toeristische wijk La Boca is een wijk van extremen. In de ene straat zijn de oude huizen in leuke kleurtjes geschilderd en lopen er hordes toeristen rond en in een straat verderop is het een enorme bende, zeer armoedig en ook onveilig. Wij fietsen door de onveilige buurt, gaat sneller en vinden zo ons kantoortje (eh...hokje). Gelukkig spreekt de jongeman Engels en zijn we in tien minuten klaar.

Nu rest alleen nog de Prefectura. Die hebben heel veel kantoortjes en vooral helemaal geen verstand. We worden dan ook van het kastje naar de muur gestuurd. Ook een groep van tien beveiligings- mannen weten niet waar ze de boel bewaken en stuurt ons ergens anders heen, terwijl we DAAR hadden moeten zijn. Hier iets vragen is meer vragen om moeilijkheden! Uiteindelijk hebben we alle kantoortjes gehad en voldaan?! keren we na 6 uur terug naar de boot.
Afvaren doen we dus echt niet meer vandaag.

Na een gezellige avond met Luis en Yvon moet de boel de volgende ochtend losgegooid worden. We hebben pech, het water staat 2 tot 3 meter hoger dan normaal. Hulptouwtjes zijn gebroken en het touw- en kettingwerk is moeilijk los te krijgen. Ik moet zelfs nog onderwater om een vastgelopen ketting los te krijgen en dan ook maar een landvast losmaken die nog steeds een metertje onderwater zit. Uiteindelijk liggen alle kettingen en touwen aan dek en zien wij eruit als varkens. Pffff, dat wordt spierpijn morgen. Het loopt tegen twaalf uur als we de la Plata opvaren. Op weg naar Colonia dertig mijl en wind tegen; het geeft niet de zon schijnt en we varen weer, ff weg uit de stad.

Colonia is inderdaad koloniaal, heeft een mooi oud stadsgedeelte, het is er rustig en je wordt niet direct door auto's overreden. Zij laten je zonder problemen weer de straat oversteken. Uruguay heeft een hoog gehalte aan oude auto's en dat is te zien. Het bevalt ons wel dat Uruguay. We liggen aan een stevige boei afgemeerd, maar de ruimte tussen de boeien is voor ons net wel net niet genoeg en dat geeft onrust. Uiteindelijk dobberen we er net voorlangs. Met wind uit de richting zuid/zuidwest lig je hier niet beschermd en komen er stevige golven binnen. Het weer gaat binnenkort uit deze richting komen met veel wind, dus het is zaak om tijdig in Riachuelo te zijn. Zondag varen we dus naar het kleine riviertje Arroyo Riachuelo genaamd. Dit ligt ongeveer 18 kilometer ten oosten van Colonia en hier komen Ann en Udo (Orca) ook naar toe. Samen varen we dan over een paar dagen richting Rio Negro.

Foto: 1- uitzicht op Colonia vanaf de boei 2/3- oude auto's 4- beetje Colonia