Verlaten eilanden en lavabrokken

Het is vrijdag 7 oktober dat de gemeente man van Machico weer langs komt om te vertellen dat we weg moeten. Weer komen er volgens hem grote schepen van Funchal en die moeten hier liggen. Voor de zekerheid ruimen we de boel op en doen bij de Pingo boodschappen. Je weet maar nooit! En ja hoor, we komen terug lopen en we moeten echt weg, er ligt een oud bootje in de redelijke swell te wachten. Jammer, morgen was er volksfeest en dat lijkt ons wel gezellig. Dus de wirwar van touwen en kettingen moeten los. Duurt wel een half uurtje. Op zee is er een behoorlijke swell en ankeren hier in de baai is geen optie. We willen nu niet in de wasmachine zitten en varen terug naar Bahia de Abra en ankeren daar naast twee Nederlandse schepen, Full Cirkel en de Friends en dat is leuk. De valwinden staan anders als gedacht en daardoor liggen we te dicht bij de Full Circel. Dus anker op.
Niet dus, de ketting kraakt en de lier heeft het zwaar. Stoppen en eerst maar eens kijken met de snorkel. Je wilt het niet geloven, maar de ketting ligt onder een vrachtauto wrak en een metertje verder ligt er nog zo'n wrak. Twee!!! En wij liggen er aan vast op 11 meter diepte. Zo goed en kwaad als het kan neem ik een bodempeiling, klim aan boord en vaar (met een beetje geweld) de ketting tussen de wrakken door. De zaak rukt en knerpt wat en .....we zijn weer los. Pffffff. Terug naar de oude plek met meer valwinden, lijkt ons toch beter. Als we liggen stappen de Friends bij ons aan boord en het is meteen gezellig. Die avond hebben we met elkaar gecobbed (bbq).

s'Maandags verkassen we naar Isla Desertas, woestijn eilanden. We hebben er een permit voor nodig, die we via de telefoon aanvragen, dit dan ook maar meteen voor de Isla Selvagem grande. We krijgen de nummers 71 en 87. De weg daar heen was er één als motorboot, want de wind liet ons in de steek. Tijdens het ankergebeuren letten we goed op de rots, die er niet is. Deze zit in ons navigatieprogramma verstopt onder het zeil bootje (teken voor haven/ankerplek). We krijgen de parkwachter op bezoek die ons permitnummer kontroleert en een Monniksrob. Deze laatste is zeer zeldzaam en was jaren geleden bijna uitgestorven. Nu zijn er op Desertas weer ongeveer 30/35 exemplaren. De vissers hebben ze uitgemoord, want ze verstoorden hun broodwinning. De foto's van de rob zijn zelfs gewild bij de parkwachters, volgens hen is het een jong dier, zeggen ze. Ondertussen liggen we wel op een erg indrukwekkende ankerplek, branding voor de deur en stijf onder een klif van ongeveer 400mtr. hoog. We kijken zo de grotten in en zien verschillende steenlagen en kleuren.

De volgende dag gaan we aan land en krijgen hier een kleine rondleiding. Wel heel erg klein, want het pad naar boven mogen we niet op en voor de rest is er geen wandelruimte. Hierna gaan we met de "Friends" snorkelen, met z'n allen de brillen, snorkels, vliezen en zwembanden aan/om. Al rondspartelend verkennen we de onderwaterwereld van gekleurde vissen en rotsen. Ook de kids doen
dapper mee, hoezo watervrees... Ook in water van 24 graden krijg je het op den duur koud. We gaan terug aan boord, spoelen het zout eraf en genieten van de kleuren die het avondlicht aan de rotsen geeft.

Foto: 1-bbq Baia d'Abra 2-onder de rotsen 3/4-Monniksrob 5-ankerplek Desertas 6-snorkelen in grot