Vakantie!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We hebben vakantie!

Samen met Rian en Herman van de "Lyra" gaan we vijf dagen de binnen landen van Brazilie verkennen. Jens van de "Chiloe" past in die tijd alle dagen op de "Santana", dat is mooi want ze wil niet graag alleen zijn! Onze bestemming is de Chapada Diamantina, een gebied waar in vroeger tijden veel diamanten te vinden waren. De diamantzoekers bivakkeerden destijds onder "Lencois", wat het Portugees is voor laken/lappen en hieraan dankt zij haar naam. Het gebied (Cincore Mountains) is enorm erosie gevoelig, waardoor er tafelbergen konden ontstaan en natuurlijke grotten met ondergrondse rivieren, watervallen en diepe poelen. Het ligt wel 450 km verderop, dat wel weer.

Op maandagochtend vertrekken we vanaf de boot en Jens is zo aardig ons een lift naar de wal te geven. Vervolgens stappen we in een Volkswagen busje uit de zestiger jaren en hobbelend en rammelend bereiken we de ferry bij Bom Despacho, 10 km verderop. We hebben geluk en kunnen, nadat we een kaartje hebben gekocht voor het grote bedrag van 4 real pp, zo doorhoppen aan boord. De boot is vol, heet, lawaaierig en er is weinig ventilatie. Buiten schijnt de zon en daar blijf je echt geen uur in staan hoor! Na een uurtje komen we dan in Salvador aan en daar pakken we een taxi. De taxichauffeur is van het type Fitipaldie en in no-time staan we op het busstation (rodovario). Busstations zijn hier net vliegvelden, we kopen tickets aan één van de vele balie's, checken in en nemen plaats in een comfortabele bus. De rode Real Expresso zal ons voor 55 Real (ca.€25,-) 450 kilometer verderop in Lencois weer afzetten en dat is niet duur.

In de zes uur durende reis glijdt er een afwisselend landschap aan ons voorbij. Het begint al in Salvador met de uitgestrekte Favela's ofwel de achterbuurten, maar al gauw gaat het landschap over in één met een tropische aanblik van palmbomen met heel veel andere soorten groen en daarna volgt een pampa achtig gebied. We passeren het stadje Feira de Santana, waar alles in het teken staat van vrachtvervoer. Overal langs de weg staan kleine garages, hokjes met onderdelen, hokjes met uitlaten, iemand die stoelen repareert, iemand die bumpers pimt. Iedereen doet wel iets wat met vrachtwagens te maken heeft. De BR 116 is dan ook druk, vrachtwagens overal en vaak voorzien van dubbele trailers, dus zo'n 25 mtr lang. Blijft een mooi gezicht al die wielen onder die dubbele trailers. Het landschap wordt droger en we zien meer kleine veeboerderijen. Het zijn de Zeboes die hier in dit droge landschap kunnen overleven, zij hebben een bult op hun rug. We speculeren over het feit of ze hier, net als kamelen, vocht in kunnen opslaan of dat het hun bouw is. De koe uit Friesland zou het hier geen dag uithouden en eindigen als lekker hapje voor de vele gieren. Deze grote zwarte vogels zie je constant boven het landschap hangen, zij lusten wel een sappig koetje uit de lage landen. Tegen de tijd dat het donker wordt komen de eerste tafelbergen in zicht, waarna de natuur al snel haar lampje uitdoet en de rest voor morgen bewaart.

Het is al pikkedonker wanneer we in Lencois aankomen. Eerst moeten we een slaapgelegenheid zoeken. Gelukkig staan er mensen die een Pousada hebben en zo slapen we de eerste nacht in Pousada Amarela. Prima, ondanks de achterbuurt, maar de bedden zijn wel erg hard. Het voelt alsof we op planken slapen, het zachte gedeelte zit eronder, in plaats van erboven op. De volgende dag vinden we een betere Pousada (da Fonte). Deze ligt aan de rand van het dorp, vlak bij het busstation tussen de bomen en met een romantisch terras, waar we s'morgens heerlijk ontbijten onder het toeziend oog van kolibri's en makaken.

Het is een gezellig bergdorp, mooie oude huizen, restaurantjes en terrasjes en het is er schoon! De eerste dag gaan we wandelen. Bij het reisbureau krijgen we wat tips en daarmee wandelen we de natuur in en komen uit bij rivierpoeltjes, klimmen we over de rotsen die uit silicium bestaan en belanden we later weer in de potholes. Gelukkig is het hier een waar zwemparadijs, want regelmatig afkoelen is heerlijk. De wandelingen worden een aantal keren per dag afgewisseld met zwempartijen. Voldaan zitten we die avond op het terras en kijken terug op een geslaagde dag.

Voor morgen hebben we een auto geregeld met gids, een dagtour. Hij (Itama) haalt ons s'ochtend met een nette 4 wheeldrive met airco en nog geen kwartier later zijn we bij de eerste site. Poco do Diabo, stroomversnellingen en een waterval. We mogen weer zwemmen, dus wij op naar de waterval, waar we zelfs achter konden staan. Geweldige ervaring is dat, je bent dan meteen uit zicht van de anderen. Echt gaaf! De Braziliaan vindt het water koud en ik dus uitleggen dat je in Hollanda deze water- temperatuur in de zomer nog niet hebt en dat het voor ons lekker warm is. Ze reageren enigszins verbaasd en moeten lachen als wij er zo induiken.

De volgende site is weer zwemmen, maar nu gaan we met snorkel, flippers en een zaklamp de grot in. Honderd zeventig meter, wel met gids. In de grot is het donker en op een enkel visje en vleermuizen na zie je niet zoveel. Terug zwemmend kijk je tegen het licht in en wordt het allemaal prachtig blauw. Opeens zijn er hele scholen visjes en waterplanten en alles met een fantastische blauwe kleur! De rivier loopt hier ondergronds door naar Gruta Azul. Wij gaan niet duiken en lopen het stuk er naartoe bovengronds. Het water schijnt azuurblauw op, door lichtinval ondergrond. Als laatste gaan we naar de Morro's of wel heuvel/berg. Via diverse landweggetjes komen we bij de tafelbergen aan. Met de auto beklimmen we de Morro do Pai Inacio. De laatste paar honderd meter leggen we te voet af en hebben dan een geweldig uitzicht over het landschap. Zij noemen het de Alto do Pai Inacio en wij vinden het geweldig. De zon zakt al aardig en het licht voor de foto's wordt beter. Een uurtje genieten we van deze geweldige ervaring, maar dan wil de gids terug. In donker moet je hier niet zijn en echt...om zes uur doen ze hier het grote licht uit.

Het is donderdag en alweer de laatste dag. Vandaag gaan we weer wandelen en spelen voor eigen gids. De route van vandaag voert ons naar de Ribeirao do Meio, een rivier met pool en een glijbaan! Een natuurlijke glijbaan en dat is spannend! Trees gaat er als eerste vanaf en het gaat hard en als ze verder naar boven klimt gaat het nog veel harder. Je stuitert met je blote billen over de rotsen, die heel glad zijn, maar de spanning is heel goed van de gezichten af te lezen. Oei, oei, au, au! Gelukkig valt het met de blauwe plekken mee.

De rest van de tijd genieten we van de beesten zoals aapjes met jongen, groene hagedissen, kolibri's, kiekeboe's en ga zo maar door. De terrasjes en retaurantjes zijn ook niet echt vervelend en zo wordt het een geslaagde vakantie. De terugweg verloopt ook weer voorspoedig en s'avonds tegen elf uur laat ik me door een verlate waterscooter aan boord afzetten, lanceer de bijboot en haal de anderen op. We zijn weer thuis.

Foto: 1-vanuit de bus 2-sfeertje 3-1ste ochtend 4-straatje 5-wasstraat 6-dorpsplein 7-badderen in potholes 8-heel veel erosie 9-Poco do Diabo 10-wat zullen we toch eens gaan doen! 11-de glijbaan 12-Alto do Pai Inacio 13-de weg Inacio