Onder de Spaanse zon

We zijn er, onze eerste Ria en wel Ria de Camarinas. Het anker is voor een strandje gevallen en graaft zich direct in. De wind giert wel tussen de bergen door en bereikt snelheden van 21 knopen
(6 bf), gelukkig het houdt. De volgende dag zien we de blue Whale de baai binnen varen. Gezellig, dat zijn ook vertrekkers van ons jaar. Ze varen ons voorbij en ankeren wel heel dicht bij de wal, als dat maar goed gaat.
Als we s'avonds laat bij Frank en Margien weg komen hebben we een prachtig schouwsnel in het water. Elke beweging licht op! Je ziet verlichte vissen zwemmen, elke haal van de peddel licht op, in het ondiepe water zie je de zeesterren bewegen en deze zijn paars! Met de bb motor laten we een heel lichtspoor achter, je kijkt je ogen uit! Het water hier moet tjokvol met plankton zitten. Op de oceaan zag je dat ook wel maar niet zo heftig.

De volgende dag varen we langs Kaap Finisterre. Weinig spectaculair, wel beroemd onder de zeevarenden. Later ankeren voor de boulevard van Muros. Dit is echt een leuk oud vissers dorp,met gezellige straatjes en pleintjes. Het is heerlijk om hier een terrasje te pikken en een paar dagen verder wordt het Ons terras. Sommige dingen wennen snel!

Bij ons gaat het goed, al is het even wennen zoveel vrije tijd en het gevoel dat je iets nuttigs moet doen. Wat dit dan moet zijn is een beetje wazig en dan rest de vraag: wat is nuttig…. Genieten van zoveel tijd voor jezelf is ook nuttig, alleen daar moeten we nog aan wennen. Klusjes zijn er eigenlijk genoeg, want we moeten zowel binnen als buiten bijhouden en onderhouden. Ondertussen doen we eigenlijk alleen de hoognodige dingen, dit betekent repareren van iets wat niet of niet goed werkt. Gelukkig blijft dit beperkt en weer onder kontrole. De AIS heeft een groen lampje, dus vlgs Stijn, moet ie goed zijn. We hebben de GPS antenne eraf gehad en dan wordt het lampje oranje, wat betekent, dat het kastje info mist.

Ondertussen zijn we in Caraminal, de Ria de Arosa, aangekomen. In de middag kwam een wolkenband binnen drijven met miezerweer en ondertussen regent het, dus maken we er een "huishouddag" van. Foto's inladen ,uitzoeken en opslaan op de externe harde schijf. Kopieën maken uit vaargidsen over Canarische eilanden en Kaap Verdië. Hier staat wat geschiedenis in en gegevens over anker/ligplaatsen. Het is altijd handig iets te weten over plekken waar je heen gaat. Daarnaast zijn nieuwe dingen altijd spannend.
Gisteren terug gekomen van een andere ankerplek, Isla de Arousa, klein plekkie waar we gelukkig met eb aankwamen. Er lagen veel stenen en dus konden we goed zien, waar we niet moesten zijn. Onderweg ernaar toe nog weer dolfijnen gezien met een stompe neus. Dat is wat het onderweg ook leuk maakt, ze spelen voor je boot en we kunnen voorop zitten om ze te bekijken. Zo opeens zijn ze ook weer verdwenen. Net als de vinvissen, die onderweg van Falmouth naar Spanje traag voor de boot langs zwommen en een hele waterwolk uitbliezen. Echt grote Jongens (meisjes).

We varen samen op met Frank en Margien. Zij willen in 2 jaar richting Nieuw Zeeland. We vermaken ons prima met elkaar. We ergeren ons (samen) aan geen of slechte internet verbindingen, aan computers die het net weer anders doen dan thuis. Hier krijgen we dan een flut humeur van, dus eerst maar even alles weer uit en later weer proberen……. Leren leven met deze ongein zonder er chagrijnig van te worden, das al een kunst op zich, want als je weinig verstand hebt van al dit soort zaken dan is stress niet ver weg.

We doen tegenwoordig aan "deksletten", d.i. voor mij in m'n blootje a/b in de zon liggen, of in de kuip, of aan dek. En we hebben gezwommen vanaf de boot (16graden) gaf de thermometer aan, maar zo voelde het niet. Aangezien ik me nog niet zo heldhaftig voel in zee, heb ik meters gezwommen en geen kilometers. Jan heeft z'n 3mm pak aangetrokken en zo rond gesparteld.

We ankeren veel, want dat is de goedkoopste manier van reizen. Ligplaatsen in havens zijn hier erg prijzig, tussen €30,- en € 50,- is niets per nacht voor onze boot. Nu kunnen we in elk geval aan de wal met een gerust geweten een kopje koffie kopen, want Café con Leche kost hier maar € 1,-, dus das prima te doen.
De laatste dagen was het hier prima weer en het zonnetje stak echt, net alsof je allemaal kleine naaldjes op je huid voelde. Onder de zonneluifel en goed insmeren. We hebben alleen nog het verkeerde ritme, alle Spanjaarden staan op tijd op en doen s'middags siësta. Wij staan te laat op en gaan op siësta tijd aan de wal, zogezegd het foute ritme.
Het voordeel van veel vrije tijd hebben is, dat je niet hoeft denken dat je vakantie alweer voorbij is en dat je eigenlijk nog veel te moe bent en geen zin hebt om weer aan het werk te gaan. Het lastige is, dat je een nieuw ritme moet zien te vinden, nou de tijd zal het wel leren denk ik. We zijn ook pas een dikke maand onderweg.