Soms zegt het Ping........

Van IJsseloog naar Falmouth

We gaan op weg en het anker moet dus uit de bodem. Liters water laat ik over de ketting lopen om de dikste bagger er vanaf te krijgen. Het is zuidwesten wind, dus een dagje motorren om in Amsterdam te komen. Een halfuurtje later passeren we Ketelbrug met vol vermogen, zo konden we nog net met de voorgangers mee komen. Na het passeren van enkele Nederlandse Kunstwerken komen we in de Amsterdamse Entrepot haven aan. Een tip van m'n bootbroer. Normaal zou je hier niet gaan liggen, maar het gaat best. Door de passerende binnenvaart staat hier af en toe een beste stroming en zo dreigden we even het stalen hek van het gemaal met ons mee te slepen. Nadat we de vele landvasten aan de poten van het hek hadden vastgemaakt lagen we veilig voor de nacht.

De volgende dag ging het verder, IJmuiden lag voor ons en in de middag voeren we het zeegat uit. Eerst nog een stuk op de motor, de wind was nog niet helemaal gedraaid en het is even wennen om op zee te zijn. Na een half uurtje was het zover, de zeilen konden gehesen worden en onder vol tuig op weg naar het eerste waypoint, de Noordhinder. Zo varen we de nacht in met mooi windje in de rug, heerlijk om zo te beginnen. De navigatie valt mee, het is niet overdreven druk en de scheepvaart heeft op dit stuk van de Noordzee geen scheidingsstelsel en mag wat vrij rondvaren. Zo hebben wij ze niet op een kluitje en kunnen gemakkelijk uitwijken. Slapen op zo'n nachtelijke vaart blijft lastig, alles is weer nieuw, vele hinderlijke geluiden en Trees vindt al die schepen om haar heen maar niks. Per slot van rekening moet je er niet tegen aanvaren. De ochtend komt vanzelf en ook de wind, die trekt aan naar een dikke zeven Bf uit noordelijke richting en Santana zet het op een lopen. Maar de golven gaan ook lopen en de zee bouwt zich in no-time op en zeilen we gereefd verder richting Het Nauw van Calais. De wind komt pal van achteren en dat is lastig, er zou gegijpt moeten worden en daar heb ik bij 35 knopen wind weinig zin in. Het wordt dus overstag gaan en zo draaien we een rondje. Santana duikt even in de aanstormende golven, het waren er hoogstens twee, en ze draait door om weer op de voor de windse koers uit te komen. Bij deze manoeuvre heeft ze nauwelijks water overgenomen. Toch mooi! Zo varen ze met een mooie snelheid de volgende nacht in. Het weer is niet zo mooi meer, wat regen. Zo varen we langs de krijtrotsen van Dover. Hard gaat het wel, over de 11 kopen over de grond. We maken etmalen van 150 mijl, niet slecht voor het begin. Het eiland Wight laten we achter ons, maar dan is de wind op en draait ze tegen ons, we vallen af en hobbelen 10 mijl naar het zuiden. Ook is de stroom tegen en zo komen we niet echt verder. Het motortje moet maar bij en zo varen we de nacht in tegen stroom en windje in. Die nacht krijgt Trees bezoek van de Engelse Marine, die hier aan het oefenen zijn. Ze varen met ons mee en naar het gevoel van Trees wat te dicht bij. Ze vind het maar niks en vraagt aan mij wat te doen. Want als ze van koers verandert, gaan zij met ons mee. Mooi laten gaan, ze doen hun best maar. Na een tijdje is het spelletje over en gaan ze verder om ergens anders helikoptertjes te laten landen. De wind is ondertussen weer gedraaid en Falmouth is te bezeilen, we are back in business. We varen in de baai ten zuiden van Plymouth, om ons heen zijn de militairen druk aan het oefenen, eerst varen ze rustig naar het zuiden om vervolgens als idioten terug te varen, heli's landen en stijgen op, op de zogenaamde landingsvaartuigen, straaljager scheren laag over, het mag hier wat kosten. Ik hoor een vreemd geluid, kan eigenlijk niets vinden. Zit een tijdje naast de generator en daar is het weer, een duidelijk ping geluid. Weet je wat dat is, zeg ik tegen Trees, een duikboot! Er zit een duikboot onder ons scheepje. Driftig klop ik terug. Op een metalen romp horen ze dat echt wel en prompt verdwijnt de Ping. Leuk we werden gespot. Ondertussen lopen we de baai van Falmouth binnen. De zeilen gaan naar beneden en motoren we langs de steigers. We vinden het hier te druk en te krap en ankeren verder weg bij Trefusius Point. We liggen eerst, morgen zien we wel verder. Eerst lekker slapen, want dat s' nacht varen is wel een aanslag op je slaaprust. Ik kijk nog wat rond en stel vast dat hier wel heel veel bootjes rondvaren. Diverse soorten traditionele soorten met lange boegsprieten, kleine, grote zeilboten, roeiboten, speedboten, echt van alles en geweldig om naar te kijken. Met dit beeld voor ogen en met het feit dat we dit maar gehaald hebben gaan we slapen.