Het ankerboeitje zit onderwater en doet het ergste vermoeden, maar achteraf zit alleen de neuring-lijn om de ankerketting gedraaid en is ankerop een fluitje van een cent. Nu de bijboot nog even binnen hijsen en niks is even op een boot, alles opruimen, zeevast zetten, huiken eraf, kop in de wind, zeilen hijsen, geen paaltjes pikken (visboeitjes) op koers leggen en dan bijkomen van al dat gedoe onder het genot van een kopje thee met een koekje.
Er is voor de komende dagen een windje 4/5/6 bf voorspeld en we lopen met grootzeil (1ste rif), fok en kluiver al een mooie 6 tot 7 knopen. Onze koers naar Porto Santo, bij Madeira is zuidwest en dat wordt op den duur een voor de windse koers. De hoge deining tussen 3 & 4 mtr en kruisgolven, maken dit geen fijne koers. Om in de termen van het weerbericht te blijven heet deze zeegang "moderate to rough". Na een snelle eerste 24uur (180M) besluiten we in de loop van de 2de dag te gaan kruisen. We varen dan een Z over de koerslijn. Zou houden we het zogenaamde bakstagwindje in de zeilen. "Santana" heeft er plezier in en laat een spoor van opspattend schuim achter. Wij doen het iets minder goed, maar hoeven geen vissen te voeren. We drinken bouillon en knappen hier beide van op, misschien toch wat zout tekort?
De eerste dagen op zee vind ik erg vermoeiend. Overdag gaat nog wel, dan is het licht en zonnig, dit in tegenstelling tot s'nachts. Slapen gaat slecht, als je door je (zee)bed wordt geschud. Het schijnt na een aantal dagen beter te gaan, zeggen ze. Af en toe maken we hele schuivers en is zaak om te blijven zitten of je benen onder je gat te houden, als je toevallig staat. Ook duiken we regelmatig een golfdal in en dan voelt het alsof je organen een fractie later weer op z'n plaats vallen dan jij en langs de boot zie ik een wit schuimspoor lopen, met kleine lichtjes erin.
Het is bijna volle maan en we hebben hierdoor "zicht", totdat ze het na een paar uur voor gezien houdt en de andere kant van de wereld gaat verlichten. Nu is het echt donker, waardoor de sterren aan de hemel in volle glorie schitteren. Her en der herken ik een paar, zoals de grote Beer, het Zuiderkruis, Casiopea, Melkweg, maar daarmee houdt het dan ook op. Elke 15min. sta ik op en kijk om me heen, staan de zeilen goed, zijn er andere schepen in de buurt zonder AIS. Met name voor visserboten moet je oppassen, want die varen altijd een eigen koers! Eet een appeltje en mijmer wat over ideaal zeilweer en kom tot de slotsom, dat je de wind moet scheiden van zeegang. Het zeilweer is dan geweldig, want we lopen regelmatig 9 knopen en de zeegang verdient wat mij betreft de benaming "klotsbak" in diverse gradaties. Met het muziekdoosje op m'n hoofd, verstrijkt de tijd langzaam. Het zijn lange nachten, ook letterlijk, want het is donker vanaf ca. 20.30 tot 07.45uur.
Na 3 hobbelige nachten zien we uiteindelijk Porto Santo opdoemen. Twee andere zeilboten hobbelen met ons mee de haven in, waar we een ankerplekje zoeken.
Porto Santo is een snel eroderende rots en behoorlijk kaal. Echter het heeft iets wat Madeira niet heeft en dat is een groot geel strand. Wij hebben daar dankbaar gebruik van gemaakt. In de golven springen en je mee laten surfen tot op het strand. Op het strand liggen ook vele zwarte lava stenen en tijdens het terug rollen is het oppassen geblazen je niet te bezeren op deze steentjes. En het leukste is wel, dat je broek na die tijd vol zit met zand, ja echt vol. Ik heb hier de fietsen in elkaar gezet, waar we veel plezier van hebben. Zo fietsen we naar het uiteinde van het eiland, achter de bar even omkleden en hup het water in. Lekker afkoelen, want in de felle zon fietsen is wel een beetje warm en natuurlijk weer al dat zand uit je badkleding zien te krijgen.
De volgende dag hebben we het hele eiland rondgefietst. Ietwat op en neer en de steile stukken lopen, met de fiets aan de hand. Vermoeiend maar wel leuk. De andere kant van Porto Santo is ruig, groener en fascinerend. Het lavagesteente kleurt op verschillende manieren op geeft hier zijn grilligheid prijs. Soms zie je een verlaten dorp, met drie huizen en van een local krijgen een complete beschrijving in het Portugees. We verstaan er dus weinig van, maar wel erg vriendelijk. Verder is het hier prima "terrassen", de mensen zijn vriendelijk en er is van alles te krijgen. En....Columbus is weer vanaf zijn replica aan land geroeid. Hij vond in hier een veilige haven, dus vandaar de naam Porto Santo. Binnenkort gaan we ankerop richting Isla Graciosa/Lanzarote, samen met Tom en Marieke van de "IImpuls".
Foto: 1-oversteek 2-aanloop Porto Santo 3-PS strand 4-Fietsen met regen
5-Vulkanisch landschap 6-Replica Columbus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten