Het is ondertussen 2012 geworden. Hier op het strandje van Mindelo is het jaar afgesloten met een groots vuurwerk. De gemeente heeft kosten nog moeite bespaard om er wat moois van te maken en we moeten zeggen, het was ook erg mooi. Trees en Marianne bakken oliebollen volgens de traditie. Wij zijn samen met drie andere echtparen aan boord van de Argo. Zij liggen nog in de haven, waardoor wij ook zo de kant op kunnen stappen. In de stad is het rustig, geen vuurwerk, geen muziek, wel muziekpodia, weinig mensen en het is koud. Wij lopen opeens met lange broeken, truien en jassen aan. Sommige cafeetjes zijn goed gevuld, maar ook vele niet. Pas na middernacht moet het hier losbranden. De muziek ..die kwam en hard. De wind staat naar ons toe en tot ver in de ochtend genieten we van boing boing boing Grrrrrrr.
De afgelopen week is het de week van sightseeing geweest. Eerst rijden we met de stadsbus rondjes door Mindelo en zien we de achterbuurten die we tot nu toe nog niet ontdekt hadden. We willen wat meer van het eiland zien en gaan op zoek naar een minibusje. Op de markt staan ze allemaal te wachten op de dagelijkse klantjes. De voorste gaat naar Calhau en daar willen wij nou ook net heen. Dit is een dorpje aan de andere kant van het eiland en zo zien we wat van het achterland. Het busje wordt volgestouwd en hoe, we zitten er gelukkig op tijd in en zitten goed. Uit eindelijk zitten er 20 volwassenen en drie kinderen in. Alles wat op de markt gekocht is gaat ook mee en zitten we tussen de zakken met groente en boodschappen en emmers met verse vis. Op het dak liggen de grotere zaken en daar gaan we dan.
Er is maar één weg en deze loopt langs een droge rivierbedding. Overal staan water molens, dus ondergronds moet water zitten en er zijn akkertjes en palmbomen. De weg is gemaakt van plaatselijk gevonden steentjes, hobbelig en de auto rammelt lekker. Je kent het gevoel vast wel, alsof je achterop de fiets zit en de achterband is te leeg. Na een half uurtje komen we op onze bestemming aan, pal ervoor is nog een geasfalteerde rotonde met borden ?????? en rijdt de wagen over de steenslag weg een soort spookdorp in. De chauffeur vraagt (terecht) wat we hier gaan doen. Eh..dat weten wij ook niet, een beetje rondkijken en zo. Hij komt ons over een half uurtje wel weer ophalen. Dat lijkt ons wel wijs! Toch zijn er weer vissers en lopen we per ongeluk langs een opvangplek voor schildpadden. Er worden twee schildpadden met verloren poten verzorgd en dat is mooi. Ze zijn ze kwijt geraakt, toen ze verstrikt zaten in vissersnetten.
De volgende sight is het eiland Sao Antao, een nog ongerept eiland. Samen met Marianne, Ad, Ton en Gerrie huren we een busje voor de gehele dag. Boven op een oude vulkaankrater ( 1900 mtr. ) worden we afgezet en lopen, dik ingepakt, over de hoofdweg de krater in en via de bergwand er weer uit, om vervolgens via steil aflopend pad zeker duizend meter af te dalen. Het is een aanslag op de knieën, maar het uitzicht is spectaculair en het gevoel van terug te zijn in de oudheid sterk. In het dal aangekomen lopen we door suikerrietvelden en akkertjes met bananen en andere soorten gewassen. Het is weer genieten. We zien zelfs een riviertje met stromend water en dat is al lang geleden. Onze chauffeur staat al te popelen om ons weer verder mee te nemen en zo rijden we over een smal weggetje naar zeeniveau. Het hobbelt en bobbelt en foto's maken uit het raam valt niet mee. Het is mooi en er staan zelfs "broodbomen". De lunch houden we in café zeezicht en via enkele dorpjes rijden we over oude bergweggetjes met geweldige uitzichten terug naar de ferry. Ook dit is weer een ervaring om niet snel te vergeten. Vooral het gevoel om terug in de tijd te zijn.
Met de ferry slingeren we terug naar Mindelo en maken we ons op voor de jaarwisseling. Één vraag blijft ons steeds achtervolgen; waar betalen ze dat toch van? In de stad rijden hoofdzakelijk dure en nieuwe SUV's. Er zijn nauwelijks wegen en het levensonderhoud is duur en de salarissen zijn laag. Nou ja we zullen het wel niet begrijpen. We vragen ons af of er wel iemand is, die controleert hoe de EG subsidies worden besteed!!!! Na een kleine zes weken zijn we de Kaap Verden met z'n rode stof en de slingerende ankerplek wel zat. Het wordt tijd om te vertrekken en een nieuw continent te gaan ontdekken. Dus nu richting Brazilië, met als geplande tussenstop "Fernando de Noronha".
Foto: 1-oliebollen bakken 2- vuurwerk 3-jong geleerd is oud gedaan 4-vissers In Calhau 5-schildpad, slachtoffer van vissernet 6-droge rivierbedding/akkers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten