W8888 ,W888, W88....

Het is niet alleen een heel eind naar Bahia de Salvador (Brazil), het is ook veel wachten; op Neptunes, op het goede moment om jezelf te verplaatsen aan boord, om thee in je beker te schenken, op het einde van je wacht, zodat je weer je nestje in mag, tot er wat aan de haak van de hengel hangt, op de oostelijke wind, tot je door een squal vaart, tot je aankomt......

Het wachten op het passeren van de evenaar hebben we gehad, want we zijn nu 14 nachten onderweg en Neptunes hebben we ontmoet. We zijn niet bijgelovig, maar willen ook niet op vrijdag de 13de de evenaar oversteken, gelukkig brengt de UTC tijd uitkomst en om vijf minuten na middernacht (00.05 UTC), op zaterdag de 14de januari, passeert de Santana en haar bemanning de magische grens. We varen nu op het zuidelijke halfrond en natuurlijk is er een klein flesje champagne, maar midden in de nacht laat Neptunes zich niet zien. Gelukkig komt hij aan boord zodra het licht is en hoe.. in vol ornaat getooid met kroon en allerlei vissen aan zijn lijf. Conform de traditie wordt een ieder die voor de eerste maal de evenaar op zee oversteekt ingezeept en in het basin geworpen. Dat laatste was alhier niet voorhanden en werd vervangen door een plens koud water. Trees wordt zo gedoopt en krijgt van Neptunus persoonlijk een certificaat uitgereikt. Zij behoort nu tot de groep van echte zeevarenden en mag haar leven lang op deze gebeurtenis terugkijken. Van Neptunus krijgt zij in ieder geval eeuwige roem en glorie. Op mijn vraag, hoe hij toch aan al die vishaken in z'n lijf komt, antwoordt hij, dat dit het gevolg is van overbevissing.

Jullie zullen het niet geloven, zeker Rob en Elze niet, maar we zijn alle squals misgelopen. Het hele Brazilnet heeft stortbuien over de boot gehad, maar wij kunnen er met geen mogelijkheid ingeraken. Sommige naderen tot op een halve mijl en splitsen zich op. Ze lopen voor, achter en naast ons, maar niet over ons. Een nadeel is, dat we de boot nog steeds zelf moeten wassen en een voordeel is, dat we ook geen last hebben gehad van stevige windvlagen.

Het dagelijkse leven gaat zo z'n gangetje, eten koken, zeilen goed zetten, windvaan uitproberen, weer en mailtjes binnen halen, kontakt met anderen op vaste tijden via SSB zender. Zo zijn we de hele dag bezig en toch vragen we ons s'avonds af wat we hebben gedaan. Lezen en rustig zitten is niet echt aan de orde. Bovendien is het leven met 15 tot 20 graden helling zo wie zo al vermoeiend aan boord. Het is meer een variatie op bergbeklimmen.

Het dagelijks kleppen op ons Brazilnetwerkje is een leuke onderbreking van de dag. We doen dit met zes schepen en een ieder heeft altijd wel wat te melden. In iedergeval de positie en het weer en natuurlijk hoe het leven aan boord is. Zo houden we bij hoeveel vliegende vissen er dagelijks aan dek landen. Regelmatig winnen we dat, waarschijnlijk omdat we het grootste dek hebben waarop ze kunnen landen. Verder komen ook de dagelijkse uitdagingen aan bod. Zo heeft de een een spontaan loslopende schroefas afdichting, waardoor er veel water naar binnen komt, de ander heeft diesel problemen en is niet meer in staat een motor te starten en dat is heel lastig, de volgende zet zijn lichtweerzeil en alle stiksels knappen en dus geen lichtweer zeil. Verder loopt er een nieuwe motor van een stuurautomaat aan gort en gelukkig kunnen ze van twee kapotte weer een goede maken. Dan is er eentje waarvan het grootzeil vast loopt en deze moet eerst uitwijken naar een ankerplek. Gelukkig was die nog maar net op weg. Zo zie je maar weer, niets gaat vanzelf en er is altijd wel wat aan de hand. Toch vaart de vloot verder en zal een ieder veilig aankomen. Het is wel frappant, dat diegene met de meeste techische problemen, ook de meeste vissen vangt, zoals dorades en zwaardvissen.

Soms brengt de lange nacht verrassingen. Zo hadden we laatst de nacht de "Black shadow". Die nacht zat ik lekker suf in m'n hoekje wacht te houden, af en toe wat rondkijkend naar de zee. Het is volle maan en je kunt wat zien. Plotseling zweeft er wat over me heen. Ik schrik en ben meteen wakker, wat was dat ? Niets..... Ik ga maar weer zitten, maar ik let nu wel op!
Een tijdje later komt het weer. Langzaam zweeft er een zwart vogeltje ter grote van een meeuw naar me toe. Ik ga staan en steek m'n hand uit en bijna wil het vogeltje daarop landen. Het bedenkt zich en scheert weer weg. Een tijdje fladdert het rond de kuip maar dan wijkt ze toch maar uit naar de railing. Daar nestelt ze zich dan en blijft tot de ochtend rustig zitten. De volgende twee nachten herhaalt het zich. We noemen het vogeltje al snel "Black Shadow". Het gaat ook zo geruisloos, net een schim die om je heen dwaalt.
Geweldig hoe z'n teer beestje midden op de oceaan, bij jou aan boord komt uitrusten. Maar de zwarte schim kwam plotseling en verdween even plotseling. In het ochtend licht zag ik haar nog een rondje om de boot maken en toen was het weg. We hebben het ondergebracht onder de categorie Zwarte Stern.

Met het einde van deze overtocht inzicht, weten we één ding zeker; wij vinden het niet jammer dat deze oceaanoversteek nu al voorbij is. Onze boot is ons vervoermiddel. Uit de gek zeggen we vaak "hadden we maar een caravan gekocht", maar ja, die hebben we al gehad.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com