Die stad is gaaf, een grote klerezooi, heel veel afbraak en onderhoud kennen ze hier niet. Je hebt een oude stad beneden, een ruïne gevuld met heel veel daklozen en een oude stad boven op de rots. De Elevador Lacerda brengt ons hierheen voor $R 0.15 p/p. Dit deel heet Pelourinho, heeft vele kerken, huizen versierd met ornamenten, steile smalle straatjes, veel winkeltjes en geen auto's. Hier is het wel mooi en zonder daklozen. Dit is het stadsgedeelte voor de toerist. Om dat zo te houden lopen er denk ik, honderden zwaar bewapende militairen en politie mannen rond. Het ziet er wat verontrustend uit, militairen en vrouwen in klederdracht naast elkaar. In ieder geval wel leuk want ik heb in twee uur tijd meer dan honderd foto's gemaakt. Niet met de Nikon, die durf ik nog niet mee te nemen, maar met de Olympus en die is niet zo snel. Verder is het hier behoorlijk heet en zweet je je een ongeluk.
Achteraf bleek, dat de hoeveelheid militairen te maken had met het feit, dat een groot deel van de politieagenten in staking was. Over ons werd in elk geval goed gewaakt.
De rest van de week ging op aan klussen aan de boot, twee dagen papier werk, twee dagen boodschappen doen, onderdelen zien te vinden en duikflessen zien te vullen. Man wat een werk allemaal. Na een weekje hebben we de touwtjes maar weer gauw los gegooid en liggen we in een baaitje 15 mijl verderop; zo, eindelijk rust!
Boodschappen doen buiten de grote stad is elke keer een uitdaging. Het is niet zoals in de Carieb, dat er bootjes langszij komen met een variatie aan spullen. Hier zijn er bootjes en uitgeholde boomstam kano's genoeg, maar het blijft bij "Bon Dia" en zwaaiende handjes. Jammer.. wij moeten naar de wal op zoek naar een Mercaderia. Over het algemeen lukt dat, wel moet je op al die kleine eilandjes goed uitkijken, want lang niet alles is even schoon.
Als je mij zou vragen wat is je indruk van Brazilie tot nu toe; dan zou ik zeggen een grote vriendelijke klerezooi. Overal rommel, afval, niets is netjes of afgewerkt. Toch mag ik dat wel, het heeft ook zo z'n charme. Men leeft nu eenmaal erg gemakkelijk. Voor ons geciviliseerde Nederlanders is het de kunst om hier doorheen te kijken en je niet mee te laten slepen in onze normen en waarden. Als je leuke foto's maakt geeft dat een goed beeld. Je plaatje is uitgekaderd en alle rotzooi staat er niet op en dat ziet er meteen heel anders uit. Een ander zou zeggen; wouw... wat is het daar mooi en niet wetend dat je met je voeten in een afwaterings (lees: open riool) slootje staat en dat het er stinkt. Kijk ... dat is nou leuk aan fotograferen!
Maar niet negatief bedoeld hoor, het is een manier van beleven en willen zien, dat is alles. Op de manier waarop je kijkt en dingen beleeft, speelt ook mee of je je ergens op je gemak voelt of niet, dit kleurt een beleving.
Het is hier heet, meer dan 30 graden en niet te vergeten het water is ook 30 graden. We zwemmen hier dan ook veel, maar afkoelen doe je pas als je weer aan dek staat met je jedokus in de wind. We varen nog steeds rond in de grote baai van Salvador en dat is een getijden baai met relatief ondiep water. De ondergrond is vette klei, waardoor het water niet echt helder is. Nu liggen we in de luwte van een eiland waar ook wat zand is. Hier is het water wat helderder en kunnen we de onderkant van de boot eindelijk weer zien. Je snapt wel, poetsen en boenen! Je wilt niet weten hoe snel hier alles aangroeit, pokken en schelpen, algen, gras en in no-time heb je een mooi onderwater tuintje. Dus wij weer gewapend met borstel en ijskrabber aan het werk. Het wil er wel af, maar wel een hoop werk hoor en heel vermoeiend, dat onderwater gespartel! Pfff en weer meer blubbbb.
Zo varen we regelmatig van ankerplekje naar ankerplekje. Het zijn er best wel veel en zo kijken we een beetje in het rond. Anker opgaan is wel wat meer werk, want de bodem bestaat uit dikke vette klei en wil hevig vastplakken aan de ankerketting. We zetten altijd een grote klokpomp aan, maar je krijgt dat spul er haast niet af. Soms laat ik de ketting door m'n hand gaan om zo de klei eraf te schuiven, maar dan wordt het echt een klerezooi.... opruimen dan maar weer. Ja, het leven aan boord is niet altijd even gemakkelijk. Het huishouden vergt ook een beetje tijd, kant en klaar hapjes zijn hier niet te krijgen, het brood moeten we steeds vaker zelf maken, want anders eet je alleen witte bolletjes, toetjes idem, want yoghurt zoals we gewend zijn is er ook niet meer, nu wordt het fruitscrumble van mango's. Deze vruchten groeien hier in grote getale en vallen spontaan van de boom.
We varen samen met Betty Boop en Sandpiper (GB), delen info en recepten, borrelen samen, spelen om de beurt voor taxi. Er past altijd iemand op de boten en de "tender" ligt dan niet ergens zonder toezicht aan land. Willen we echt het land verkennen, dan moeten we in een haven liggen. Ons hebben en houwen geniet dan enig toezicht, zodat wij iets kunnen gaan ondernemen.
Verder hebben we hier prachtige vergezichten, een landschap met heuvels, versierd met palmbomen, broodbomen, mangobomen en heel veel ander struikgewas. Aan het waterfront groeien mangroves, af en toe een stukje strand. Regelmatig tuft er een bootje langs met een plofmotortje en in de verte zeilt er een traditionele zeilboot (Valeiro). Kanovaarders zijn er ook en ze zijn allemaal wel wat aan het doen. Schelpen opduiken, harpoenvissen en vissen met een drijfnet, in de blub opzoek naar ????? of gewoon langs varen.
In het weekeinde is dat anders, dan heeft de rijke Braziliaan vrij en pakt hij de powerboot en scheurt hij naar z'n ideale stek met de stereo op 10, waar hij en z'n gezelschap dan gaan zwemmen. Nou doet zich het feit voor, dat velen van hen onze ankerplek hebben uitgezocht als de ideale plek voor dit weekendvermaak. Het is dan op zondag druk en elke speedboot heeft z'n eigen muziek op natuurlijk standje tien aanstaan. Je zou kunnen denken, dat ze doof zijn, maar het is meer een "way of living", altijd lawaai en muziek. Gelukkig komt er aan elke zondag een eind en tegen de tijd dat de zon spectaculair onder gaat, taaien de meesten weer af naar huis en krijgen wij de rust en de mooie ankerplek weer voor ons alleen.
Foto: 1-oude stad 2-ook oud 3-veel zwervers 4-haven/fort 5-verval 6-traditionele timmerman 7-zondagse drukte 7- ondergaande zon 8-Valeiro 9-mooie uitzicht 10-super shop
Volgens mij staat jullie verhaal er amper op of ik heb het alweer opgeslurpt!
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk om van jullie te horen!
Fijn dat jullie ook zoveel aanspraak hebben, want anders werd het toch wel erg eenzaam. Brr wordt je toch niet erg gelukkig van, als die winkel de enige is die je kunt vinden.... Kijken jullie uit met dat levensgevaarlijke carnaval daar, en ondertussen ook genieten hoor