Het Carnaval van het lawaai

We worden moe van onze eigen besluiteloosheid over het feit of we nu wel of niet naar Salvador zullen gaan. De oorzaak hiervan is de politiestaking en de ongeregeldheden die daaruit voortvloeien. De staking is wel voorbij en uiteindelijk wagen we het er toch maar op. Achteraf een hele goede beslissing, geen moordpartijen en bijbehorende vliegende kogels gezien. In de haven van Salvador aangekomen ligt de Ganesh er ook, dus Sandpiper en wij voegen ons bij de vloot. We verzamelen wat "Programacaos" en gaan vrijdagmiddag op stap. Als we met de lift bovenkomen en ons naar het pleintje begeven van waaruit we het geheel kunnen bekijken, gebeurt er nog niet veel. We kuieren uiteindelijk de straat maar eens op en neer, maar ook hier staat alles nog stil en er zijn erg weinig mensen op straat. We snappen er niets van, in het programmaboekje staat toch duidelijk 17.00u. De Braziliaanse klok!? Uiteindelijk blijken er 4 programmaboekjes te zijn, die allemaal wel iets bevatten wat klopt, dus op den duur lopen we maar gewoon en zien wat we zien. Zelfs de vele infohokjes kunnen ons niet op het goede been zetten. Planning en organisatie kunnen wel wat worden bijgeschaafd, of denken we dan weer te Nederlands. De rust in de stad wordt nog steeds gehandhaafd door hordes militairen, die in ganzepas door de straten lopen. Sommigen lijken zo achter hun bureau weggeplukt, met push-up beha's en gelakte nagels (dat laatste geldt voor de echte vrouwen). Velen lopen in nieuwe kledij, naast anderen met een verschoten outfit. Het eindresultaat is wel RUST en daar gaat het om.

Er zijn 4 routes, waarvan wij er 2 binnen ons bereik hebben, met de lift omhoog en dan links of rechtsaf. Linksaf is Pelourinho (oude stad) en rechtsaf Osmar. Het carnaval in Salvador wordt niet voor niets die van het lawaai genoemd. Er staan grote en kleine vrachtauto's klaar, die door de straten gaan rijden, ervoor en erachter lopen de mensen in T-shirtjes van de zanger/zangeres op groep waar ze fan van zijn, dit binnen een touw dat helemaal om de vrachtauto heen loopt, dat dan weer door vele handen wordt vast gehouden. Zo wordt bewegingsruimte gecreeërd voor de mensen en de vrachtauto. Het geheel ziet er komisch uit, want voor wordt aan het touw getrokken en aan de achterkant wordt dan weer terug getrokken. Je ziet ze allemaal in andere richtingen aan het touw trekken. En dan het lawaai...., alle vrachtauto's zijn uitgerust met "stapels" speakers, woofers en bassen en natuurlijk een grote generator voor de benodigde stroom. Boven op de vrachtauto bevindt zich het podium, met daarop de artiesten, soms prachtig uitgedost met pluimen en veren en soms strak in het pak. Natuurlijk ontbreekt de band niet en de drummer mag zich helemaal uitleven.

Het is een heel spektakel, zoveel decibels vanaf een vrachtauto. We hoorden van iemand, dat er vrachtauto's bij zijn met 300.000 watt en dat terwijl de Rolling Stones al optreden met 100.000 watt. Je voelt ze al van verre aankomen en als ze aan je voorbij gaan, waaien je haren zo'n beetje van je lijf, je huid wordt strak getrokken door de luchtverplaatsing van de woofers en je broek trilt bijna spontaan van je kont door de fibraties van de bassen. Brrrrr! De volgende dag dus wel ff onze oordoppen meegenomen. Voor vele mensen hier is dit de enige manier om hun favoriete zanger/es of groep te zien, want nu is het gratis. Waarschijnlijk vinden ze het mooi, wat ze gillen en maken leuke bilbewegingen.

In de oude stad gaat het er heel anders aan toe, niet dat er minder lawaai is, maar er rijden geen grote vrachtwagens rond. Hier worden de wagentjes met de hand voortgeduwd en zijn de speakers navenant, kleiner dus. De oude straatjes zijn smal en de gebouwen hoog en zo komen de decibels toch nog luid en duidelijk over. Gelukkig!! Je kunt natuurlijk niet achter blijven. Mooi zijn de opgedirkte oude vrouwen in vele felle kleuren. Je kunt zien dat zij de tijd van hun leven hebben; ze genieten! Af en toe komt er een beker onder de grote rok vandaan en houden ze die bij iemand voor de neus die pils drinkt. FF bijvullen graag! En het schijnt dat ze eigenlijk niet mogen drinken, maar ja who cares.
De samba trommels doen ook mee en hun geroffel is van verre te horen. Zij hebben geen versterkers nodig, het geluid is oorverdovend, maar wel met hart en ziel gebracht en met een aangenaam ritme. We kunnen dus zelf ook even onze billen laten meedraaien. Het is hier gezellig druk en wij genieten volop, ook van al die als vrouw omgeturnde kerels in diverse ontwikkelingsstadia.

Een straatje verderop zijn duizenden bezig zich klaar te maken voor de Gandhi optocht, ondermeer door het opspelden van een witte hoofd handdoek. Zeer vermakelijk en we kunnen er uren naar kijken. Van al dat geslenter worden we wel moe en na middernacht houden we het weer voor gezien. Weer terug aan boord, toch redelijk ver van de feestende stad, daalt er een deken van lawaai op ons neer. We raken merkbaar gewend aan het Braziliaanse lawaai, want we slapen als rozen.

Om te zien is het carnaval van Salvador niet erg luisterrijk, maar wel bijzonder en vooral......luid!!

Foto: 1-grote vrachtwagen 2-de oude stad is gezellig 3- de mannen gaan verkleed 4-de meiden ook 5- zijn het geen snoepjes? 6-...en deze dan? 7-goed voor meer dan 200.000 Watt 8- of 300.000 Watt 9-de oudjes hebben het naar de zin 10- ....tsja....