Klinkt naar bijengezoem en koud.......

We hebben het over Buzios en Ilha de Cabo Frio. Het zijn alleen geen bijen, maar wespen en het is er warm. De wind was weer eens op, dus na uren gedobberd te hebben, de motor toch nog maar een poosje bijgezet. Het anker uitgegooid in de "Enseada de Buzios", een erg toeristische plaats. Passagiersboten bulken honderden mensen uit. Lancha's varen af en aan, met grote glijbanen achterop ter algemeen vermaak. Birgit Bardot heeft hier ooit eens ondergoed geshowd en zich daarmee een plekje aan de waterkant verworven, op een bankje in bronzen uitvoering. De borsten zijn mooi glad gepolijst, door de vele aanrakingen.....? De bronzen vissers in het water zijn wel het bekijken waard.

Na een dag hebben we het hier wel weer gezien, de toeristische drukte zijn we alweer zat. "De Koude Kaap", met 30 graden, brrrrr. Hier vinden weer een geweldige ankerplek op 23'S en 42'W aan de voet van een hagelwit strand, wat deels tegen de berg is opgewaaid. Bovenop staan in het zachte zand oude bomen, waarvan de wortels de grond in en weer uit groeien, geeft een slangachtig effect. Het uitzicht over de perfect beschutte baai is verbluffend. Overdag komen de Lancha's met toeristen uit de omgeving aanknallen, maar in de middag hebben we al dit moois weer voor ons zelf. Ze schrijven dat dit het mooiste strand van Brazilië is. Het oogt mooi en schoon. Toch houden we met ons zessen een plasticsweep en halen nog drie volle vuilniszakken troep op. Onze bijdrage.., met de opmerking van één van de rangers, dat de Braziliaan nog niet zover is, dat ie z'n zooi opruimt. De Pinky's zwemmen regelmatig naar het strand en de Blue Stuff gaat met de dinghy, beetje conditie training.

Ook hier is snorkelen langs de rotsige kant van de baai een waar onderwaterfeest. Samen met Juan van de Aldo gaan we speervissen, een soort harpoen voor onder water. De meiden blijven in de dinghy en bewaken de vis die wij vangen. Anders pikken de meeuwen ons de visjes af! Onder water is het een wereld van kleuren, grote scholen vis, vele zeeschildpadden en zelfs een twee meter rog met witte stippen. Plotseling zie ik vlakbij een grote gifgroene morene, zo'n grote enge paling. Oef, wegwezen, die gr@## beesten kunnen je zo een vinger afhappen. En ze zien er ook zo dreigend uit, gelukkig zie ik hem niet weer terug!

Ik vang voornamelijk "rode grote ogen" visjes. Die zitten tussen de rotsen en als ik onder duik en even voor de rots wacht, dan komen ze kijken en dan..... poef. Hebbe die vis en krijgt hij een speer door z'n donder. Bij de dinghy moet de speer eraf en dat valt niet mee. Ze spartelt en er zitten scherpe vinnen aan, die ook nog steken. Zo verlies ik nog wel eens een visje, jammer! Toch halen we gemakkelijk een maaltje vis voor ons zessen binnen en s'avonds smullen we er heerlijk van.

De plaatselijke vissers doen het anders, die trekken een groot net om een school vis heen en scheppen deze op het strand aan land. Ja, er komt van alles aan land, veel witte Tonijn, maar ook o.a. kleine zeeschildpadden en opblaas (Pufferfish) vissen. Trees krijgt de kans een schildpad te pakken en terug te zetten. Tjee.. wat zijn die dingen sterk zeg! Je voelt hun kracht als ze met hun poten in het luchtledige voortwaartse bewegingen maken. Je snapt wel, die avond eten we witte tonijn. Heerlijk! Voordat we afvaren naar Rio, krijgen we de kans de vuurtoren aan de andere kant van het eiland te bekijken. Normaal mag je het militaire gebied niet in, echter onder begeleiding mag het. Zo klimmen we naar de oude vuurtoren en krijgen van de heren technici een rondleiding. Toch ook een mooie afsluiting van een perfecte ankerplek aan de "Koude" Kaap. Volgende bestemming: Rio de Janeiro, alleen die naam al.

Foto: 1-Koperen vissers 2-Cabo Frio strand met Lancha's 3- Uitzicht op de baai 4- Oude boom 5- Pinky's landen op strand 6- Vissen bakken 7- Vele handen brengen veel vis 8- schildpad onderweg naar vrijheid 9- groepsfoto