Familie bezoek met de feestdagen

Het is begin december, het weer is voorbeeldig en voordat de familie komt maken we zoveel mogelijk klussen af. Castro wordt verkend, zoeken naar winkels waar we onze wensen kunnen vervullen en we genieten van dit “wild west” stadje. Het is er gezellig druk en heel veel is lopend te bereiken. Zo vinden we een vacuümmachine voor voedsel, fietskettingen, technische onderdelen voor ons machinepark, batterijtjes voor de horloges (niet dat we die nou zoveel gebruiken, maar soms handig), bezoeken een tandarts en laten de duikfles opnieuw vullen. Allemaal zaken die hier niet zomaar vanzelf gaan, maar met behulp van William, de havenmeester/eigenaar, gaat het allemaal lukken en we zijn blij, dat we niet naar Puerto Montt zijn gevaren.

De omgeving is landelijk, glooiende heuvels met machtige vergezichten, bovendien is het hier gemoedelijk en zeer vriendelijk. Toch concludeer ik regelmatig dat de mensen aardig zijn, maar geen verstand hebben of niet gebruiken. Zelfs de Chileense zeilers lijden daaraan. Ze zijn beter opgeleid en hebben beduidend meer geld, maar hun boot aan de steiger vastleggen kunnen ze niet. Velen bereiden bijna niets voor, geen fenders, geen touwen en laten het liefst een ander het werk doen. Gevolg...veel schade aan de boten, want de kapitein staat achter het roer en de rest van de bemanning staat foto’s te maken en te kijken hoe de boot ergens tegenaan vaart. Tja, 't is niet anders.......iemand komt het wel weer repareren.

Het is half december, Rob en Elze komen met de bus aan in Castro (Cruz del Sur), William brengt ons erheen en zo zijn we ruim op tijd om ze op te vangen. Ze hadden er 52 reisuren opzitten en waren blij op de plek van bestemming aangekomen te zijn. Samen maken we ons nu op voor kerst en oud en nieuw, kleden de boot aan, hangen gekleurde lampjes buiten en halen de kerstboom uit z’n doosje. Ook hier merk je wel iets van de kerstsfeer, in de vitrines van de vele kleine winkeltje ligt de versiering tussen alle waar en soms moet je even goed kijken voor je ziet wat er voor de verkoop is en wat voor de sier. Op het land zijn vele huizen een beetje versierd, soms met slingers en soms met gekleurde lampjes, soms voor het raam en soms in de struiken voor het huis. Eigenlijk is dat leuk, overal is er wel wat te zien.

In de straten van Castro is het veel drukker geworden. Zo ook in de Unimarc (supermarktketen in Chili) is het druk, daar schettert de kerstmuziek zo hard uit de luidspreker, dat je er knettergek van wordt. Het werkt desoriënterend, in plaats van rustig onze aankopen te doen, pakken we het hoogstnoodzakelijke en vluchten dan snel de supermarkt uit......wat een herrie.

Eindelijk is het kerst, de pakjes komen te voorschijn en samen met Rob en Elze pakken we de pakjes uit Nederland uit. De zon schijnt, we hebben de kerstmutsen op en kerstmuziek op de achtergrond. Het is gezellig.

De jaarwisseling is anders, net als bij de rest van de wereld is het om middennacht donker. Dat is handig voor vuurwerk kijken, hoewel de overheid dat verboden heeft vanwege het gevaar van letsel. Dus steken we het veiligheidsvuurwerk van William af, dit komt uit oude reddingsvlotten en is over datum. Natuurlijk zijn we niet alleen en om middernacht vliegen de rode lichtkogels rondom ons heen en geven de lichtfakkels heel veel licht. Het is niet zo veel als in Nederland, maar wel meer dan in Frankrijk en zo wijden we gezamenlijk onder het genot van een flinke BBQ en veel wijn het nieuwe jaar in en zoals ze hier zeggen,

Buen Año Nuevo.