Gespot in de buurt

 

We hoefden niet ver weg te gaan om te genieten van alles wat het voorjaar bij de beesten teweeg brengt. Juffrouw ooievaar moet het druk gehad hebben. Vanuit onze haven in Quinched konden we ze goed zien en horen, de baby’s. Man wat een gebrul en gekrijs. De jongen van de lobo’s waren al behoorlijk gegroeid en hadden praatjes voor tien, terwijl de meeuwen en de sterntjes het uitkrijsten. Vooral wanneer we met de bijboot in de buurt kwamen was het een heel spektakel. Van alle kanten werden we bekogeld met poep en werden er agressieve duikvluchten ondernomen. Zolang we maar in beweging bleven ging het goed en ontliepen we het gevaar van een dikke flats.

 

 

De lobo’s lagen meestal op hun vlot te stinken. Eigenlijk was het vlot wat overbevolkt en werden rond zwemmende collega’s bij terugkomst terug in het water gebruld. Ja, soms vielen ze gewoon achterwaarts terug in zee. Natuurlijk hadden de mannetjes de beste plek en zij bleven ook het langst zitten wanneer we te dicht bij kwamen. Tien meter was zo’n grens, ook dan werd het voor deze dikke jongens te gortig en verdwenen zij met een grote plons in het water. Hiermee was voor ons het grote spektakel voorbij en voeren we terug naar de nestelende meeuwen om die nog even de kop goed gek te maken. Ha …we hebben er lol in.

 

 

Op de terugweg zie ik in de verte een grote grijze dobber. Wat is dat? We gaan erop af. Wanneer we dichterbij komen blijkt het een Chili dolfijn te zijn; dit zijn kleine dolfijnen die niet zo veel voorkomen en nu zien we er eentje die rechtop in het water staat. Wel een beetje vreemd en ik heb het idee dat hij vast zit in een net. Ik sta dus klaar met een boothaak om het beestje te bevrijden. Maar…… op een metertje afstand komt de dolfijn in beweging en schiet met geweld onder ons door. We schrikken ons te pletter. Ze stond waarschijnlijk rechtop in het water te slapen . Nou ja, ze zat in ieder geval niet vast.

 

Het is een indrukwekkende verschijning, twee Orka’s die recht op ons af komen zwemmen. Je weet dat ze groot zijn en dat het roofdieren zijn, echte killers, en ze komen dichterbij. De rugvin van de grootste steekt meer dan anderhalve meter boven water en ziet er dreigend uit, dan duiken ze en zijn weer weg. We turen in het rond……. waar zijn ze gebleven en waar komen ze weer boven om uit te blazen. Wachten, nog meer wachten en nu zijn ze plotseling heel dichtbij. Tien…twintig meter, geweldig en wat zijn ze groot. Nog nooit hebben we Orka’s van zo dichtbij kunnen zien en zo lang. Ze blazen drie maal uit voor ze weer verdwijnen, zo….onze dag kan niet meer stuk.

 

Later zien we nog veel meer dieren, de pinguïns, Carracarra’s die aan boord komen om koekjes te eten, Aalscholvers met witte buikjes en andere met rode pootjes, Steamer duck’s, Zwartnek zwanen, het kan niet op. Het mooie is dat ze nu allemaal jongen hebben en dat maakt het zo bijzonder. We maken er honderden foto’s van, alleen nog ff selecteren.