Rangiroa, een plek vol activiteiten……

Ons leven speelt zich nog steeds binnen het atol van Rangiroa af. In eerste instantie lijkt alles rustig, weinig te doen, maar schijn bedriegt. Elke dag is er wel actie en zo als in heel Frans Polynesië speelt het zich grotendeels onder water af.

Dagelijks crossen de speedboten met duikers langs ons heen. Grote groepen duiken hier net buiten de pas. Het is één van de toplocaties op duikgebied. Ook wij hebben een volledige duikuitrusting bij ons. Helaas echter geen compressor om de flessen weer te vullen en hier bij de duikclub kunnen we onze flessen niet laten vullen. Ze doen het liever niet, omdat ze er dan ook verantwoordelijk voor zijn als er wat gebeurt en als het kan kost het zeker veertig euro. Zo blijft het aan ons knagen. Alles hier is erg duur en een duik met de duikclub zal wel te duur zijn. Zo blijft het eerst bij snorkelen, wat op zich al geen straf is hoor. Grote scholen vis om ons heen. Hier en daar een eng uitziende Morene die zijn plekkie met grote tanden beveiligd. We houden wijselijk afstand. Die beesten zien er zoooo eng uit, brrr. Grote groepen visjes met een hoorn, die zien er zo leuk uit, aktie genoeg.

Duiken…het blijft knagen. Als we het nu niet doen, doen we het nooit. We trekken de stoute schoenen aan en gaan vragen bij een plaatselijke duikclub, Rangiroa Plongee, daar waar de lokalen ook bij duiken.

Van Renée krijgen we een aangepaste prijs en voor vijftig euro per duik gaan we mee. We gebruiken eigen duikspullen en van hem de flessen. Het is al weer jaren geleden dat we in het koude Nederlandse water gedoken hebben en nu gaan we in een “aquarium” duiken. Spannend! Veel tijd om er over te prakkiseren is er niet, morgen vroeg moeten we aan de bak. We krijgen een persoonlijke instructeur en met ons drieën wordt er eerst geoefend in ondiep water en kijken ze wat we nog kunnen.

Twee duiken maken we. Vol met actie. Zelfs Trees komt goed beneden en we hebben geen last met de oortjes. Voor het eerst kunnen we onderwater blijven en genieten we van het onderwaterleven. De gevaarlijk uitziende Morene, die we anders slechts seconden konden aanschouwen, blijft ons nu dreigend aankijken. De engerd! Scholen vis om ons heen en we peddelen om, langs en over prachtig koraal heen. Wat is het onderwater toch mooi.

Ik, Jan, worstel ook nog eens met de camera en verbruik veel meer lucht dan de anderen en zo moeten voor ons gevoel veel te snel naar de oppervlakte. Onze eerste duik is een succes en smaakt naar meer. De volgende duik is nog mooier, onderweg stuiten we op een rustende White Tip haai. Deze ligt rustig op zand en ze laat de kieuwen het werk doen, wat een fraai gezicht is. Omdat de afmetingen van de haai toch wel redelijk zijn, maken we maar even een omtrekkende beweging. We houden afstand. Verderop schiet er een andere White tip pal langs ons heen. Gelukkig niet zo groot, maar wel ff slikken. We zien veel Triggerfish, ze maken een soort steennesten in het zand en verdedigen deze met overgave. Mocht je dat niet in de gaten hebben, dan heb je grote kans met een scherpe tandjes in aanraking te komen. Ze verdedigen hun nest in een hoek van 45 graden, wat betekent dat je naar de bodem moet zwemmen en niet omhoog, om aan hun tandjes te ontkomen.

Na drie kwartier komen we boven. Een prachtige duik vol met actie en samen zijn we op 15 meter diepte geweest. Onze instructeur vindt dat we klaar zijn voor het grote werk. Buiten op volle zee, in de grote golven net buiten de pas. Nu wordt het pas echt spannend!

De volgende dag waait het een stuk harder, dus hogere golven. Onze kapitein, een dikke Polynesiër, stuurt vakkundig de boot tussen de staande golven door. Het water ziet wit van het schuim en er komt heel wat spraywater over. Het deert hem niks. Hij zit met z’n billenwerk boven op de 60 pk en veegt zo af en toe het water uit z’n gezicht. Hij kent het, wij niet en moeten ons goed vast houden. Tegen de tijd dat we er zijn , is iedereen al helemaal doorweekt en staat in de boot 20 cm water. Op de gewenste locatie aangekomen vallen we bijna direct over boord. We gaan zo snel mogelijk onder, daar is het een stuk rustiger. Het gaat allemaal behoorlijk snel en het duurt dan ook even voordat we alles onder controle hebben, maar dan gaat er ook een heel andere wereld voor ons open.

Het water is heel helder en om ons heen groeit het prachtigste koraal en zwemmen er enorme scholen vis. Gepiep….hoge tonen en dat betekent: dolfijnen. Vier stuks, Bottlenose, ze komen met ons spelen. Lang duurt het niet, verderop zijn ook duikers en dat vinden ze ook leuk. Wij genieten verder van al het moois. Vele soorten visjes, morenen, rare schelpen en nog veel meer vis. Ik had al een grotere duikfles gekregen, maar langer dan drie kwartier krijg ik niet. Lucht op. Dus naar boven, maar hiervoor moeten we boven het rif weg en onder ons is dan het grote blauwe gat. Geen bodem meer…. The Big blue. Een heel geslaagde duik, iets om op terug te kijken.

Het is feest in het dorp; avonden lang krijgen we verschillende groepen te zien met dans en zang. Niet speciaal voor toeristen en dat maakt het echt. Aktie alom en het ziet er fraai uit. Alle kostuums zijn van plaatselijke natuurlijke producten gemaakt en ze gaan ervoor. We hebben de fietsen tot onze beschikking en gewapend met lamp gaan we elke avond op pad. Het is hier aardedonker en de altijd aanwezige branding dondert op de achtergrond. Het geeft ons keer op keer een speciaal gevoel, nooit zonder het geluid van de oceaan.

Er kondigt zich een weergat aan en dat betekent dat we ons gaan klaar maken voor vertrek. Zoals altijd doen we de laatste inkopen, zeggen iedereen gedag, brengen de fietsen aan boord, kijken voor de laatste maal naar het weer en plannen zo goed mogelijk het tijdstip om door de pas naar buiten te varen. Door de sterke stroming geeft het meestal een soort wasmachine gevoel. Golven zijn plotseling hoog en springen als het ware aan dek, alle luiken dicht…….Ja!

Wij komen er mooi door. Springende dolfijnen doen ons uitgeleide en de komende dagen hebben we genoeg actie. Wij kiezen voor een rechtstreekse koers naar Markiezen (Îles Marquises), dus het wordt hoog aan de windkoers en dat betekent tegen stroom, wind en golven in varen.

De eilanden van de Markiezen brengen ons nog veel actie en sensatie, maar dat is voor de volgende keer.